Vadim Wittkowsky, "'Pagane' Zitate im Neuen Testament", 107-126
Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν παραθέσεις χωρίων από εθνικά κείμενα, τα οποία συνήθως θεωρούνται ενδείξεις της εξοικείωσης του Παύλου και του Λουκά με την ελληνική γραμματεία. Μία προσεκτικότερη εξέταση των σχετικών κειμένων καταδεικνύει ωστόσο ότι καθεμιά από αυτές τις παραθέσεις μπορεί καλύτερα να κατανοηθεί μέσα σε ένα πλαίσιο αρχαίας ιουδαϊκής πρακτικής. Η σύνδεση με την εθνική γραμματεία χρησιμεύει την ίδια στιγμή ως μία διακειμενική αναφορά στην ιουδαϊκή πολεμική εναντίον του εθνικού κόσμου. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά τη γνωστή θέση του M. Hengel ότι δηλαδή δεν υπάρχει άμεση σχέση του αρχέγονου χριστιανισμού με τη μη ιουδαϊκή σκέψη.
Nils Neumann, "Die kynisch geprägte Struktur der Argumentation in 1 Tim 6:3-12", 127-147
Στο τελευταίο κεφάλαιο της Α΄ Τιμ υπάρχει μια περικοπή, η οποία στρέφεται με πάθος και πολεμική διάθεση εναντίον των διδασκάλων που έχουν διαφορετική διδασκαλία. Ο συγγραφέας καλεί τους αναγνώστες του να φυλαχθούν από τη διαφορετική αυτή διδασκαλία (1 Τιμ 6,3-12). Αυτό το κείμενο της Κ.Δ. προβάλλει μία γραμμή σκέψης, η οποία παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με εκείνη της κυνικής φιλοσοφίας κατά τον 1ο και 2ο αι. Η κριτική, την οποία ασκεί η 1 Τιμ στους αντιπάλους αντιστοιχεί στην κριτική που ασκούν οι σύγχρονοι με την επιστολή κυνικοί στους δικούς τους αντιπάλους. Αφορά κυρίως στα υποκριτικά κίνητρα, τα οποία οδηγούν αυτούς τους διδασκάλους: σύμφωνα με την άποψη των επικριτών τους ο μόνος τους σκοπός ήταν να κερδίσουν χρήματα από τη διδασκαλία τους. Σε αυτήν την επιχειρηματολογία ενώνονται στοιχεία πολεμικής και παραίνεσης. Η προσεκτική μελέτη της ομοιότητας αυτού του κειμένου της Κ.Δ. προς τον κυνικό κόσμο σκέψης συμβάλλει επίσης στην περιγραφή μέσα σε ένα κυνικό πλαίσιο της ιδιαίτερης φύσης του σκοπού που εξυπηρετεί η 1 Τιμ , δηλ. το χριστολογικό χρωματισμό της προβαλλόμενης καλής διδασκαλίας και του προβαλλόμενου τρόπου ζωής.
Jonathan Moo, "Rev 21:1 and the Function of Sea Imagery in the Apocalypse of John", 148-167
Η αινιγματική φράση στο Αποκ 21,1 "καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι" πρέπει να ερμηνευθεί ικανοποιητικά και να συνδεθεί με το υπόλοιπο βιβλίο. Σε αυτό το άρθρο ο συγγρααφέας παρουσιάζει τους διάφορους ρόλους, τους οποίους διαδραματίζει η θάλασσα στα Αποκ 4-20 και συζητά τις πιθανές συνέπειες που έχει κάθε τέτοια χρήση της εικόνας της θάλασσας στην κατανόηση της απουσίας της από το όραμα του Ιωάννη για τη νέα γη και το νέο ουρανό. Επιπλέον γίνεται μία εκτίμηση των διαφόρων ερμηνειών που έχουν ως τώρα προταθεί. Στη συνέχεια ο συγγραφέας συζητά εν συντομία τη πιθανή σχέση που έχουν διάφορα παράλληλα μεταξύ τους. Με βάση αυτές τις αναλύσεις και μία ανάλυση της συνάφειας του Αποκ 21-22 ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αυτή η δύσκολη φράση στο 21,1γ μπορεί καλύτερα να κατανοηθεί χρησιμοποιώντας την τυπολογία της νέας δημιουργίας, η οποία εξυπηρετεί επίσης στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αυτή η νέα δημιουργία διαφέρει από εκείνην που περιγράφεται στο Γεν 1.
Daniel Stökl Ben Ezra, "Weighing the Parts. A Papyrological Perspective on the Parting of the Ways", 168-186
Μία σύγκριση της ιδεολογικής σύνθεσης της βιβλιοθήκης του Κουμράν και των χριστιανικών βιβλιοθηκών της αρχαίας Αιγύπτου, με βάση τους προκωνσταντίνειους παπύρους, αποκαλύπτει μία μεγάλη διαφορά στην ποσότητα του υλικού που ανήκει σε συγκεκριμένη ομάδα: περίπου 28% υλικού χαρακτηριστικού της ομάδας του Κουμράν έναντι 60% "χριστιανικών" βιβλίων στις αρχαίες χριστιανικές βιβλιοθήκες της Αιγύπτου. Ακόμη και κατά το 2ο αι., εποχή από την οποία έχουμε πολύ λιγότερο υλικό, η διαφορά και πάλι είναι αρκετά μεγάλη. Αν χρησιμοποιήσουμε το Κουμράν ως παράδειγμα βιβλιοθήκης μίας ιουδαϊκής ομάδας, η οποία ακόμη είναι προσανατολισμένη κυρίως στην εβραϊκή Βίβλο και στα κείμενα εκείνα που είναι κοινά σε όλους τους Ιουδαίους, οι χριστιανικές βιβλιοθήκες παρουσιάζουν την εικόνα μίας ανεξάρτητης ταυτότητας ομάδας ήδη σε μία πρώιμη εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου