Andreas Ruwe, "Beschneidung als interkultureller Brauch und Friedenszeichen Israels. Religionsgeschichtliche Überlegungen zu Genesis 17, Genesis 34, Exodus 4 und Josua 5", 309–342
Στην Παλαιά Διαθήκη η περιτομή είναι κεντρικό θέμα σε κείμενα του P (Γεν 17. 21,4. Εξ 12,44.48. Λευιτ 12,3). Δεν υπάρχουν άλλες παλαιοδιαθηκικές πηγές για το θέμα όμως έξω από την Εξάτευχο. Στο πλαίσιο των νεώτερων συζητήσεων σχετικά με τη δημιουργία της Πεντατεύχου και της Εξατεύχου θεωρήθηκαν και τα σημαντικά για τη σημασία και τη λειτουργία της περιτομής στον αρχαίο Ισραήλ κείμενα, όπως Γεν 34. Έξ 4,24.26 και Ιησ 5,2.8, ως νεώτερα. Από την άλλη πλευρά προκύπτει από βιβλικά καθώς και εξωβιβλικά κείμενα (π.χ. Ιερ 9,24-25 και Ηροδότου, Ιστορίαι ΙΙ, 104) ότι ο Ισραήλ μοιραζόταν το έθιμο της περιτομής μέχρι και την περσική εποχή με μία σειρά από γειτονικούς λαούς. Με βάση αυτές τις σκέψεις το παρόν άρθρο υποστηρίζει ότι σημαντικά σημεία μίας ειδικά ισραηλιτικής θεωρίας για την περιτομή διαμορφώθηκαν για πρώτη φορά κατά την περσική περίοδο.
Martin Leuenberger: Die geschichtstheologische Begründung der Einzigkeit Jhwhs im Kyros-Orakel Jes 45,1–7S. 343–357
Μία ανάλυση της δομής του χρησμού για τον Κύρο στο Ησ 45 καταδεικνύει σε αντίθεση προς μία ισχυρή στη σύγχρονη έρευνα τάση ότι εδώ όπως και σε άλλες προφητείες του Δευτεροησαΐα αποδεικνύεται η μοναδικότητα του Γιαχβέ όχι με βάση μία θεολογία της δημιουργίας αλλά σε αυτήν μίας θεολογίας της ιστορίας και στην προκειμένη περίπτωση με την άνοδο στην εξουσία του Κύρου. Μόνο σε αυτήν τη νοητική βάση μπορούν να εξαχθούν οντολογικά συμπεράσματα, τα οποία καταλήγουν και στην παρουσίαση του Γιαχβέ ως του δημιουργού θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου