Στην ομιλία του ως προέδρου της Society of Biblical Literature το 1961 o ραββίνος κι ειδικός στη μελέτη του αρχαίου Ιουδαϊσμού, Samuel Sandmel, εισήγαγε τον όρο parallelomania για να υπογραμμίσει την τάση συχνά των ειδικών να αποδώσουν όλες οι ομοιότητες των βιβλικών κειμένων (και στην περίπτωση της Καινής Διαθήκης) στην εξάρτηση του ενός από τον άλλο. Ο Mark Goodacre συζητά έναν εντελώς διαφορετικό νεολογισμό, την sourceomania (τη μανία για τις πηγές) σε μία σύντομη διαδικτυακή ραδιοφωνική μετάδοση (podcast). Πρόκειται για την τάση των καινοδιαθηκολόγων με μεγάλη ευκολία να αποδίδουν υλικό των ευαγγελιστών στις πηγές τους, για τις οποίες όμως τις περισσότερες φορές δεν έχουμε απτές αποδείξεις. Η ανασύνταξη αυτών των πηγών είναι συχνά μία εντελώς υποθετική εργασία με αμφίβολα και αντικρουόμενα σε κάποιες περιπτώσεις αποτελέσματα. Αντίθετα, περισσότερο συγχρονικές προσεγγίσεις, όπως η αφηγηματολογική ή λογοτεχνική ανάλυση, μπορούν να αναδείξουν τη δυναμική του κειμένου και το ρόλο του συντάκτη του:
Ανάλογη ανάρτηση είχε ο Goodacre και στο ιστολόγιό του το καλοκαίρι, όπου μπορείτε να δείτε πολλά από τα στοιχεία που αναφέρει στην εκπομπή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου