Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού JSJ / In the current issue of JSJ

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Journal for the Study of Judaism 43:3 (2012) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα: 

Helen K. Bond, "Josephus on Herods Domestic Intrigue in the Jewish War", 295-314

Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι γυναίκες και οι ίντριγκες στον βασιλικό οίκο καταλαμβάνουν σημαντική θέση στην αφήγηση του Ιώσηπου στον Ιουδαϊκό Πόλεμο για τον Ηρώδη κι αυτό γίνεται για ένα συγκεκριμένο ρητορικό λόγο. Ενώ στο πρώτο μισό της αφήγησης ο Ιώσηπος παρουσιάζει τον φημισμένο βασιλιά με εγκωμιαστικό τρόπο και τον χρησιμοποιεί για να υποστηρίξει την θέση του ότι οι Ιουδαίοι γενικά ήταν ευχαριστημένοι με την Ρώμη, στο δεύτερο μέρος της αφήγησης παρουσιάζει έμμεσα μία διαφορετική εικόνα. Αυτή η έμφαση στο οικογενειακό δράμα του Ηρώδη έχει ως σκοπό να υπονοήσει ότι ο Ηρώδης ήταν ένας άνθρωπος που δεν μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματά του ή την οικογένειά του κι επομένως δεν ήταν σε θέση να κυβερνήσει. Τελικά για τον Ιώσηπο το ιδανικό πολίτευμα για την Ιουδαία δεν είναι μία μοναρχία (όπως αυτή εκπροσωπείται από τον Ηρώδη) αλλά η θεοκρατική διακυβέρνηση από τους ιερείς. 

Silvia Castelli, "Graia migrabit ab urbe: A Textual and Literary Note on Petronius frg. 37 Ernout", 315-327
Σύμφωνα με το κείμενο του Πετρωνίου που αναφέρεται από τον Stern (GLAJJ 1,1976, no. 195) ως απόσπασμα 37 ο Ernout, ο Ιουδαίος που δεν θέλει να περιτμηθεί αναγκάζεται να μεταναστεύσεις "στις ελληνικές πόλεις" (“graias . . . ad urbes.“). Έχουν προταθεί διάφορες συμπληρώσεις του κενού στο στ. 5 από τον 16ο αι. μέχρι και τον 20ο. Η συγγραφέα υποστηρίζει τη γραφή graia του codex Bellovacensis στη βάση του κειμένου και υποστηρίζει ότι η graia urbs, ίσως παραπέμπει στον Βιργίλιο και υποδηλώνει την πόλη της Ρώμης.  

Rachel Neis, "Their Backs toward the Temple, and Their Faces toward the East: The Temple and Toilet Practices in Rabbinic Palestine and Babylonia", 328-368

Η συγγραφέας συζητά την πολιτισμική σημασία των ραβινικών κανόνων για την τουαλέτα από τους τανναϊτικούς κανόνες μέχρι τις μεταγενέστερες εξελίξεις στην Παλαιστίνη και στη Μεσοποταμία. Υποστηρίζει ότι αυτοί οι κανόνες (η κατεύθυνση αντίθετα προς τον Ναό κατά τις σωματικές ανάγκες) δε δηλώνει κατ' ανάγκη την αποστροφή και την περιφρόνηση του σωματικού αλλά λειτουργούν ως ένα μέσο για τη διατήρηση ενός χαμένου σημείου αναφοράς (του Ναού).  

Alexander Seinfeld, "Yehoshua ben Levis Final Ascent as a Model Tikkun Hanefesh", 369-379
Διάφορες agggadot στο Ταλμούδ παρουσιάζουν τον θάνατο ως την ολοκλήρωση της Tikkun Hanefesh. Σε διάφορες άλλες aggadot οι θάνατοι των R. Yehoshua b. Levi και R. Hanina b. Papa (b. Ketub. 77b) και οι ερωτήσεις για το Ουράνιο Κριτήριο του Rava (b. Šabb. 31a), παρουσιάζουν μεταθανάτιες δοκιμασίες. Αυτά τα κείμενα με την "φιλοσοφία του θανάτου" -καθώς και οι αφηγήσεις για τον Άγγελο του Θανάτου στο τέλος της πραγματείας b. Moed Qaan— αλληλοσυμπληρώνονται και ολοκληρώνουν το ίδιο θέμα. Μεταφέρουν ένα μάθημα ότι, ενώ η Tikkun Hanefesh έχει μεγαλύτερη σημασία κατά τη διάρκεια της ζωής, υπάρχει και μία ακόμη ευκαιρία μετά το θάνατο, η οποία ουσιαστικά είναι μία δοκιμασία ταπείνωσης.