Jan Lambrecht, "'You shall not swear falsely' (Matt 5:33c)", 315-318
Yπάρχουν σοβαροί λόγοι που οδηγούν στο να υποθέσουμε ότι στο Μτ 5, 33γ ο συγγραφέας αναφέρεται στο δεκάλογο (Έξ 20, 16) και πιθανόν με το "οὐκ ἐπιορκήσεις" δεν εννοεί "δεν θα αθετήσεις την ένορκη υπόσχεσή σου" (έτσι ο John A.L. Lee) αλλά "δεν θα ψευδορκήσεις". Ο Ματθαίος παραθέτει ελεύθερα το δεκάλογο σε τέσσερις άλλες αντιθέσεις και στο 19, 18 προσφέρει ένα ανάλογο παράθεμα. Ο στίχος 33 με το "δὲ" στο 33δ έχει νόημα.
James R. Edwards, "Galatians 5:12", 319-337
Διάφορες μεταφορικές ερμηνείες του Γαλ 5, 12 προτάθηκαν κατά τη διάρκεια της πατερικής περιόδου και συνεχίζουν να προτείνονται και σήμερα. Οι σύγχρονοι ερμηνευτές γενικά προτιμούν τις περισσότερο κατά γράμμα ερμηνείες, αν και λίγοι θεωρούν το Γαλ 5, 12 ως σημαντικό για την ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας της προς Γαλάτας. Μία διερεύνηση της λατρείας της Μητέρας Θεών στη ρωμαϊκή Γαλατία, ωστόσο, καταδεικνύει τη σχέση που έχει η σαρκαστική απεικόνιση του Γαλ 5, 12 με το κοινωνικό περιβάλλον των Γαλατών. Υπό το φως αυτής της σχέσης επανεξετάζεται η επιχειρηματολογία της προς Γαλάτας επιστολής κι αποκαλύπτει ότι εκείνοι οι οποίοι δίνουν μία σημαντική σημασία στην περιτομή ως μέσο σωτηρίας κάνουν τόσο λάθος όσο και οι ιερείς της λατρείας της Κυβέλης.
Hans Förster, "Johannes 11:11-14—ein typisches johanneisches Missverständnis?", 338-357
Στην ιστορία της ανάστασης του Λαζάρου υπάρχει μία παρεξήγηση (Ιω 11, 11-14), η οποία απομακρύνεται κατά πολύ από τις χαρακτηριστικές ιωάννειες παρανοήσεις. Η απάντηση των μαθητών φαίνεται να είναι εκτός θέματος. Μία διερεύνηση αυτής της ενότητας θέτει το ερώτημα, αν η απάντηση, όπως αυτή διατυπώνεται, εκφράζει την προσδοκία των μαθητών για ένα θαύμα θεραπείας. Σε αυτήν την περίπτωση ο Ιησούς θα ήταν το ποιητικό αίτιο στην απόδοση της υποθετικής πρότασης στο Ιω 11, 12 κι η παρεξήγηση θα ήταν μια χαρακτηριστική ιωάννεια παρεξήγηση.
Dirk Jongkind, "Some Observations on the Relevance of the 'Early Byzantine Glossary' of Paul for the Textual Criticism of the Corpus Paulinum", 358-375
Στα 2005 κυκλοφόρησε ένα λεξικό για τις παύλειες επιστολές με τον τίτλο “Ein frühbyzantinisches Glossar.“ Αυτό το γλωσσάρι αποδεικνύεται ένας πολύτιμος μάρτυρας του ελληνικού κειμένου του Παύλου και πιστοποιεί ένα καλό και παλιό κείμενο. Επιπλέον φωτίζει τη γένεση των κειμενικών παραλλαγών κατά την αντιγραφή του κειμένου της Καινής Διαθήκης.
Thomas Scott Caulley, "The Chrestos/Christos Pun (1 Pet 2:3) in P72 and P125", 376-387
Τόσο στο P72 (P.Bodm. VIII) και τον πρόσφατα δημοσιευμένο Ρ125 (P.Oxy. 4934), η παράθεση του Ψ 33, 9 (Ο΄) στο 1 Πε 2, 3, η παράθεση στηρίζεται σε ένα λογοπαίγνιο μεταξύ του χρηστός (καλός) και Χριστός. Σε αυτούς τους δύο παπύρους, τους αρχαιότερους μάρτυρες για το 1 Πε, η παράθεση του Ψαλμού - "γεύσασθε και ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ κύριος" - μετατρέπεται σε ομολογία "ο Χριστός είναι ο Κύριος" και γράφεται και τις δύο φορές ως nomina sacra. Σε αυτό το άρθρο εξετάζεται η χρήση του Ψ 33, 9 (Ο') στην 1 Πε κι αναλύεται το σχετικό κείμενο στους δύο παπύρους. Ο συγγραφέας συζητά τον P72 στο πλαίσιο της ευρύτερης συνάφειας του κώδικα Bodmer. Αυτή η παραλλαγή είναι αρχαία και διαδεδομένη, μολονότι τα δύο κείμενα των δύο παπύρων υπό συζήτηση δεν συνδέονται στενά μεταξύ τους. Στο άρθρο εξετάζονται οι πιθανές συνέπειες που έχει αυτή η ανάγνωση στην κατανόηση της αρχαίας χριστιανικής αντίστασης στους διωγμούς της Ρώμης καθώς επίσης και στην παρανόηση εκ μέρους των Ρωμαίων των ονομάτων χρηστός και χριστός, χρηστιανοί και χριστιανοί.
Christophe Guignard, "The Content of Vatopedinus 853 (= Minuscule 1720 Gregory-Aland)", 388-389
Σκοπός αυτής της σύντομης ανακοίνωσης είναι να συμπληρώσει και να διορθώσει τις πληροφορίες που υπάρχουν στον κατάλογο των Σ. Ευστρατιάδη και Αρκαδίου, όσον αφορά στο περιεχόμενο του Βατοπεδινού χειρογράφου 853 (1750 στον Gregory-Aland) και να προσθέσει κάποιες επιπλέον πληροφορίες όσον αφορά στα χαρακτηριστικά του.
Tjitze Baarda, "'Abraham has seen you?'", 390-402
Σε αυτό άρθρο υποστηρίζεται ότι οι ισλαμικές παραγματείς εναντίον του χριστιανισμού, που χρονολογούνται κατά τον 10ο αι. κι εξής, παρέχουν κάποιες σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την εξήγηση και το κείμενο της Καινής Διαθήκης. Οι πραγματείες του Abd al-Jabbār είναι πολύ γνωστές γι' αυτό. Αυτή η μελέτη ασχολείται με μία ενδιαφέρουσα επιστολή που γράφηκε από έναν προσήλυτο, τον al-Hassan b. Ayyūb, με σκοπό να πείσει τον αδελφό του ότι το Ισλάμ είναι μία καλύτερη εναλλακτική λύση. Έτσι ασχολείται με κείμενα της Βίβλου, ιδιαίτερα με τα κάποια των ευαγγελίων. Ένα από αυτά είναι το Ιω 8, 56-59.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου