Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Journal for the Study of the Historical Jesus 9: 2-3 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Η κριτική θέση ότι τα "εγώ-ειμί" λόγια του Ιησού στο τέταρτο ευαγγέλιο δεν έχουν καμιά σχέση με τις διδασκαλίες του Ιησού της Ναζαρέτ στηρίζεται κυρίως στην παρατήρηση ότι αυτά απουσιάζουν από τα συνοπτικά. Κατά συνέπεια ο Ιωάννης αποκλείσθηκε από την έρευνα για τον ιστορικό Ιησού, επειδή θεωρήθηκε ότι χαρακτηρίζεται από μη ιστορικότητα. Ωστόσο οι κριτικές αναλύσεις γενικά παρέβλεψαν τις ομοιότητες μεταξύ Ιωάννη και συνοπτικών. Ενώ ο τρόπος που ο Ιωάννης παρουσιάζει τον Ιησού μέσα από τα "εγώ-ειμι" χωρία είναι υψηλά θεολογικός, δε μπορεί να υποστηριχθεί ότι είτε ο τρόπος λόγου που δηλώνεται με τα εγώ-ειμι λόγια είτε οι μεταφορές και τα θέματά τους απουσιάζουν από τους συνοπτικούς. Πραγματικά και στον Μάρκο είναι παρόντα κάποια απόλυτα εγώ-ειμι λόγια και καθένας από τους εννιά όρους που χρησιμοποιούνται ως κατηγορούμενα στον Ιωάννη είναι επίσης παρόντες στους συνοπτικούς. Ωστόσο δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι τέτοιοι όροι, στη βάση μόνο των συνοπτικών, δε χρησιμοποιήθηκαν από τον ιστορικό Ιησού ή δεν υπήρχαν μέσα στο υλικό της παράδοσης. Ο συγγραφέας προτείνει ως πιθανή εξήγηση του τρόπου που παρουσιάζεται ο Ιησούς μέσα από τα ιωάννεια λόγια εγώ-ειμι τη γνωσιακή-κριτική ανάλυση. Μέσα από την ανάπτυξη της ιωάννειας παράδοσης αρχαία λόγια του Ιησού εντάχθηκαν μέσα στην απολογητική παρουσίαση της δράσης του Ιησού ως ένα τρόπο για να πείσει τους μετέπειτα ακροατές του ότι αυτός είναι πραγματικά ο Μεσσίας/Χριστός.
Linda McKinnish Bridges, "Aphorisms of Jesus in John: An Illustrative Look at John 4.35", 207-229
Αυτό το λογοτεχνικό είδος, ο αφορισμός, βρίσκει την απόλυτη έκφρασή του στο κατά Ιωάννην. Ίχνη του κόσμου της προφορικότητας, αυτά "τα πολύτιμα πετράδια που φωτίζουν" προκαλούν σκέψεις και προσκαλούν τον ερευνητή να δώσει μια απάντηση, γιατί διαφωτίζουν όχι μόνο το λογοτεχνικό σκηνικό του ευαγγελίου, αλλά επίσης παρέχουν ένα πρίσμα μέσα από το οποίο μπορεί κανείς να δει την παράδοση για τον Ιησού μέσα στο ευαγγέλιο του Ιωάννη. Η συγγραφέας δηλώνει ότι το έργο του στηρίζεται στην έρευνα του J.D. Crossan στο έργο του In Fragments στο οποίο πραγματεύεται τους αφορισμούς του Ιησού με επίκεντρο τα συνοπτικά ευαγγέλια. Είναι αναγκαίο ωστόσο να γίνει περισσότερη δουλειά στους αφορισμούς που υπάρχουν στο κατά Ιωάννην. Μολονότι ο αφορισμοί του Ιησού στον Ιωάννη έχουν αποκλεισθεί από τη βάση δεδομένων των αυθεντικών λόγων του Ιησού, η οποία συντάχθηκε από τα μέλη του Jesus Seminar, δεν θα έπρεπε αυτά τα πολύτιμα πετράδια θα πρέπει και πάλι να εξετασθούν. Ενώ οι αφορισμοί του κατά Ιωάννην οδηγούν τον ερευνητή στο αφηγηματικό σκηνικό του ευαγγελίου και ίσως αποκαλύπτουν κάποιες ιδιαίτερες πτυχές της κοινότητας, δεν είναι επίσης δυνατό να παρέχουν τουλάχιστον κάποιες βιαστικές ματιές στο πρόσωπο του Ιησού; Η συγγραφέας χρησιμοποιεί ως παράδειγμα το Ιω 4, 35 και προτείνει έναν τρόπο κατανόησης της μορφής και λειτουργίας των ιωάννειων αφορισμών. Ταυτόχρονα εξετάζει την αυθεντικότητα του λογίου στο Ιω 4, 34-35 εφαρμόζοντας τα καθιερωμένα κριτήρια αυθεντικότητας. Επιπλέον προτείνει το κριτήριο της προφορικότητας ως ένα εργαλείο διερεύνησης.
Benjamin E. Reynolds, "The Johannine Son of Man and the Historical Jesus: Shall Ever the Twain Meet? John 9.35 as a Test Case", 230-242
Η έρευνα έχει γενικά απορρίψει τη σπουδαιότητα των λόγων του Υιού του Ανθρώπου στο κατά Ιωάννην ως μίας επιπλέον πηγής στη συζήτηση του προβλήματος του Υιού του Ανθρώπου. Η υποψία για τους λόγους του Ιησού στο κατά Ιωάννην οδήγησε στην απόρριψή τους. Το Ιω 9, 35 προσφέρει ένα ενδιαφέρον παράδειγμα που οδηγεί στην επανεξέταση της αυθεντικότητας των λόγων του Υιού του Θεού στο κατά Ιωάννην. Μία διερεύνηση αυτού του λογίου αποκαλύπτει ότι παρουσιάζει ασυνέχεια σε σχέση με τον αρχέγονο Χριστιανισμό, με τον Ιουδαϊσμό του Δεύτερου Ναού, με τις ομολογίες πίστης του κατά Ιωάννην ευαγγελίου. Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτό το λόγιο μπορεί να προέρχεται από τον ιστορικό Ιησού.
Ruben Zimmermann, "Are there Parables in John? It is Time to Revisit the Question", 243-276
Ένα σημείο συμφωνίας μεταξύ της έρευνας για τον ιστορικό Ιησού και την έρευνα για το κατά Ιωάννην είναι ότι δεν υπάρχουν παραβολές στο τέταρτο ευαγγέλιο. Στο παρόν άρθρο, ωστόσο, αμφισβητείται αυτή η κοινή θέση επί τη βάσει ιστορικών και φιλολογικών κριτηρίων. Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπεράσματα της έρευνας για τη μνήμη, ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να δει "πίσω" από το κείμενο, αλλά μάλλον αποδέχεται το κείμενο ως ένα ιστορικό κείμενο της μνήμης του Ιησού. Επιπλέον οι νέες θεωρίες για τα λογοτεχνικά είδη καθιστούν αναγκαία τη μετακίνηση κατά την εφαρμογή της κριτικής της μορφής στο είδος της παραβολής. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα νέα μεθοδολογικά συμπεράσματα ο ερευνητής ανακαλύπτει κείμενα στο κατά Ιωάννη, τα οποία μπορούν εξίσου να χαρακτηρισθούν ως "παραβολές" όπως κείμενα που υπάρχουν στα συνοπτικά ευαγγέλια. Επιπλέον, αυτές οι ιωάννειες παραβολές, στη συγκεκριμένη μορφή ανάμνησης, διατηρούν και αποκαλύπτουν σημαντικές θεολογικές πτυχές των παραβολών του Ιησού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου