Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Journal for the Study of Judaism 42:1 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Stephen R. Llewelyn / Dionysia van Beek, "Reading the Temple Warning as a Greek Visitor", 1-22
Η ερμηνεία της προειδοποίησης για την είσοδο στο Ναό (CIJ 1.1400) επικεντρώνεται στο ζήτημα του ποιος την συνέταξε κι όχι ποιοι την διάβαζαν. Οι συγγραφείς του παρόντος άρθρου επανέρχονται στο ζήτημα και εξετάζουν αυτήν την οπτική. Προσεγγίζουν το ζήτημα μέσα από την οπτική της πρακτικής των ελληνιστικών χρόνων, των αρχιτεκτονικών καινοτομιών του Ηρώδη και της γλώσσας της επιγραφής. Υποστηρίζεται ότι η επιγραφή δε φαίνεται να είναι "μετάφραση" στα ελληνικά αλλά με βάση τα πραγματολογικά στοιχεία, τη γραμματική και το συντακτικό, ο αναγνώστης θα μπορούσε να υποθέσει ότι εδώ οι ιδέες που κρύβονται είναι εκείνες του ελληνιστικού νόμου. Η υπόθεση του αναγνώστη επιβεβαιώνεται και από την αρχιτεκτονική της εξωτερικής αυλής. Πραγματικά ο Έλληνας επισκέπτης θα υπέθετε ότι η επιγραφή συντάχθηκε με εντολή του βασιλέα κι όχι του αρχιερέα.
Dragoş A. Giulea, "The Noetic Turn in Jewish Thought", 23-57
Η νοητική στροφή -ίσως η σημαντικότερη εξέλιξη στην ιουδαϊκή θεολογική συζήτηση μετά από εκείνη της μετάβασης από την προφητική γραμματεία στην αποκαλυπτική - δηλώνει τη μετάφραση των βιβλικών και κυρίως των αποκαλυπτικών οντολογικών και επιστημολογικών κατηγοριών, οι οποίες συνήθως κατανοούνται με βάση τις νόρμες και τις κατηγορίες της καθημερινής γνώσης, σε νοητικές κατηγορίες. Ο Θεός, ο θρόνος του, οι άγγελοι και οι ουρανοί περιγράφονται εκ νέου μέσα από μια νοητική προοπτική. Η νοητική κατανόηση αντικαθιστά το άμεσο όραμα, τα ακούσματα και τα όνειρα στην κατανόηση των ουράνιων μυστηρίων της αποκαλυπτικής γραμματείας. Η νοητική στροφή εισάγει νέα οντολογικά στρώματα και βαθμίδες στον ουρανό, νέες διδασκαλίες όσον αφορά στα επίπεδα της θείας απόκρυψης και αποκάλυψης και νέες θεωρίες για τις ανθρώπινες επιστημικές ικανότητες. Αυτή η στροφή ασκεί την επίδρασή της προς στιγμήν στους μορφωμένους Ιουδαίους και Χριστιανούς, όπως για παράδειγμα στον Φίλωνα, στον Κλήμεντα, στον Ωριγένη, στον Ηalevi, στον Μαϊμονίδη και τον Γερσωνίδη και σε άλλους στοχαστές της Ύστερης Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα.
Lorena Miralles Maciá, "Conversion and Midrash: On Proselytes and Sympathisers with Judaism in Leviticus Rabbah", 58-82
Το ομιλητικό υπόμνμα Leviticus Rabbah είναι απόδειξη του ενδιαφέροντος που αισθάνονταν οι ραββίνοι για τον προσηλυτισμό. Πραγματικά το Μidrash περιέχει αρκετά παραθέματα όσον αφορά στους προσηλύτους στον Ιουδαϊσμό γενικά, είτε ως μία ομάδα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είτε ως επιμέρους πρόσωπα που έγιναν προσήλυτοι ή τουλάχιστον φοβούμενοι. Στο παρόν άρθρο αναλύονται τα σχετικά κείμενα προκειμένου να δοθούν απαντήσεις στα εξής ερωτήματα: ποια είναι η εντύπωση που προκαλούν οι προσήλυτοι ως μία γνωστή ομάδα και η οποία μεταφέρεται από τους ραββίνους σε ένα έργο του 5ου αι. μ.Χ. από την Παλαιστίνη, αν ληφθεί υπόψη ότι ο Χριστιανισμός ήταν ήδη η θρησκεία της αυτοκρατορίας; Ήταν δεκτοί ως μέρος του αληθινού Ισραήλ; Τι είδους άνθρωποι προσελκύονταν από τον Ιουδαϊσμό σύμφωνα με τους ραββίνους; Ήταν επιφανείς προσωπικότητες ή ανώνυμοι; Ήταν βιβλικές μορφές ή σύγχρονα πρόσωπα; Οι απαντήσεις που δίνονται στο παρόν άρθρο σκοπό έχουν να συμβάλουν στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι ραββίνοι αντιμετώπισαν το φαινόμενο σε μία εποχή κατά την οποία υπήρχαν συγκεκριμένα διατάγματα εναντίον αυτής της πρακτικής και κατά την οποία η Εκκλησία διαδραμάτιζε έναν αποφασιστικό ρόλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου