Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Το τρέχον τεύχος του NTS / The current issue of NTS

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού New Testament Studies 57:1 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Christian Blumenthal, "Augustus’ Erlass und Gottes Macht: Überlegungen zur Charakterisierung der Augustusfigur und ihrer erzählstrategischen Funktion in der lukanischen Erzählung", 1-30
Έχει ήδη επισημανθεί από τους ερμηνευτές του Λκ 2, 1-3 ότι η αναφορά στον καίσαρα Αύγουστο και στο διάταγμά του ανοίγει έναν παγκόσμιο ορίζοντα με σκοπό να υπογραμμίσει την οικουμενική σημασία της γέννησης του Ιησού. Ενώ η πρόσφατη συζήτηση αυτής της σύντομης περικοπής ασχολείται κυρίως με την εξήγηση του ιστορικού υπόβαθρου αυτού του διατάγματος και τον Αύγουστο, στην παρούσα μελέτη, στην οποία το κατά Λουκάν προσεγγίζεται ως μία αφήγηση, γίνεται μία αναλυτική παρουσίαση της εικόνας του Αυγούστου στο κατά Λουκάν ευαγγέλια. Χρησιμοποιώντας την αφηγηματολογική προσέγγιση εξετάζεται πώς ο Λκ χαρακτηρίζει τον Ρωμαίο αυτοκράτορα και το ρόλο που αυτός και το διάταγμά του διαδραματίζουν στην αφήγηση του Λκ 1-2, ειδικά όσον αφορά στο χαρακτηρισμό του Θεού και του Ιησού Χριστού. Στο τέλος της μελέτης τα συμπεράσματά της συνδέονται με το γεωγραφικό προσανατολισμό του κόσμου που σκιαγραφεί ο Λκ στα δύο πρώτα κεφάλαια του ευαγγελίου του.

C. Kavin Rowe, "The Grammar of Life: The Areopagus Speech and Pagan Tradition", 31-50
Στο παρόν άρθρο εξετάζεται η σχέση μεταξύ διανόησης και ζωής στην αρχαία φιλοσοφία και θεολογία μέσα από μία επανεξέταση της περιφήμης ομιλίας του αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο. Αντί αυτός ο λόγος να κατανοηθεί ως μία προσπάθεια επαναπροσέγγισης, ερμηνεύεται ως ένας τόπος, όπου κατά βάση διαφοερικές γραμματικές για τη ζωή στο σύνολό της συγκρούονται μεταξύ τους.

Scott S. Elliott, "‘Thanks, but no Thanks’: Tact, Persuasion, and the Negotiation of Power in Paul's Letter to Philemon", 51-64
Οι ιστορικές αναπαραστάσεις όσον αφορά στην προς Φιλήμονα παρουσιάζουν την γενική τάση να βλέπουν τον Παύλο να ενεργεί με τα πιο αθώα και ξεκάθαρα κίνητρα. Αντίθετα σύμφωνα με τον Elliott η επιστολή μπορεί να διαβαστεί υπό το πρίσμα των σχέσεων δύναμης μεταξύ του Παύλου και του παραλήπτη της επιστολής. Μολονότι ο Φιλήμων ενεργεί ως ο πιθανός πάτρωνας του Παύλου, ο Παύλος αντιστέκεται σε αυτήν την κίνηση και προτιμά να αποδώσει στον Φιλήμονα ένα ρόλο αυστηρά προκαθορισμένο σε σχέση με εκείνον. Ο Παύλος στηρίζεται στις ρητορικές τεχνικές ευγένειας για να αναγκάσει τον Φιλήμονα να υιοθετήσει το ρόλο του "οικειοθελώς". Ο Ονήσιμος εμφανίζεται ως ένα απλό πιόνι στις διαπραγματεύσεις δύναμης και θέσης μέσα στην κοινότητα.


Margaret Y. MacDonald, "Beyond Identification of the Topos of Household Management: Reading the Household Codes in Light of Recent Methodologies and Theoretical Perspectives in the Study of the New Testament", 65-90
Από τα μέσα της δεκαετίας του '70 του προηγούμενου αιώνα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80 οι καινοδιαθηκολόγοι παρήγαγαν σημαντικό έργο υπογραμμίζοντας ότι οι κανόνες οικιακής συμπεριφοράς είχαν τις απαρχές τους στις συζητήσεις για τη "διαχείριση του οίκου" μεταξύ των φιλοσόφων και των ηθικιστών από τον Αριστοτέλη και εξής. Παρά τη γενική συμφωνία πολλά σημεία διαφωνίας παραμένουν ειδικά όσον αφορά στη λειτουργία αυτών των κανόνων σε συγκεκριμένα κείμενα της Κ.Δ. και όσον αφορά στο τι αποκαλύπτουν για τη σχέση των χριστιανών με τον υπόλοιπο κόσμο. Στο παρόν άρθρο παρουσιάζονται μερικά από τα σημαντικότερα σημεία διαφωνίας και ανιχνεύεται η επίδραση που άσκησε η συζήτηση γι' αυτά στη μετάπειτα έρευνα. Η αναγνώριση των κανόνων οικιακής συμπεριφοράς ως ένα είδος "πολιτικού" λόγου παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς επίσης και η επίδραση που αυτή είχε στη μετάπειτα φεμινιστική, πολιτική και μεταποικιακή ερμηνεία. Στο τελευταίο μέρος της μελέτης παρουσιάζονται πέντε σημαντικές κατευθύνσεις στην έρευνα των αρχέγονων χριστιανικών οικογενειών, των οποίων η μελλοντική συζήτηση μπορεί να οδηγήσει σε μία πληρέστερη κατανόηση της διαχείρισης του οίκου μέσα στο πλαίσιο μίας κατ΄ οίκον εκκλησίας.

Udo Schnelle, "Die Reihenfolge der johanneischen Schriften", 91-113
Συνήθως οι τρεις ιωάννειες επιστολές χρονολογούνται μετά το κατά Ιωάννην χωρίς περαιτέρω συζήτηση. Στο παρόν άρθρο ο Schnelle υποστηρίζει ότι και οι τρεις επιστολές γράφηκαν πριν από το ευαγγέλιο του Ιωάννη και αποτέλεσαν το σημείο αφετηρίας της ιωάννειας γραμμής παράδοσης. Εκτός από τη γλωσσική ανάλυση δίνονται δύο επιπλέον επιχειρήματα: (1) η 1 Ιω είναι κάτι περισσότερο από μία απλή βοήθεια στην ανάγνωση του κατά Ιωάννην. Η 1 Ιω δημιουργεί τη δική της θεολογική γραμμή σκέψης. Είναι απαραίτητο να κατανοηθεί αυτή η επιστολή ως ένα ιδιαίτερο μέρος της θεολογικής σκέψης και δεν μπορεί να αποδειχθεί οποιαδήποτε εξάρτηση από το κατά Ιωάννην. (2) Η χρονολόγηση των 2 και 3 Ιω μετά το κατά Ιωάννην και την 1 Ιω θα πρέπει να εξηγήσει την περιορισμένη θεολογική ανάλυση (ιδιαίτερα όσον αφορά στη χριστολογία) σε σχέση με τα άλλα δύο ιωάννεια κείμενα. Μία ικανοποιητική εξήγηση γι' αυτήν την εξέλιξη δεν έχει δοθεί ακόμη. Αντίθετα οι 2 και 3 Ιω αντιπροσωπεύουν την αρχή της ανάπτυξης της ιωάννειας θεολογίας.

Simon Gathercole, "Luke in the Gospel of Thomas", 114-144
Με βάση μία εξέταση εκείνων των σημείων του ευαγγελίου όπου το αναθεωρημένο υλικό του Λκ και όχι του Μκ απαντά στο ΕυαγΘωμ στο άρθρο υποστηρίζεται ότι το Λκ επηρεάζει το ευαγγέλιο του Θωμά. Αυτό έχει ήδη επισημανθεί από διάφορους ειδικούς αλλά ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι (α) να αναπτύξει ακόμη περισσότερο τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για να υποστηριχθεί αυτή η θέση και (β) να διευρύνει τον κατάλογο των λογίων του ΕυαγΘωμ στα οποία μπορεί να αποδειχθεί η επίδραση του Λκ. Επιπλέον σκοπό έχει (γ) να απαντήσει στην θέση που υποστηρίχθηκε ότι το ΕυαγΘωμ είναι που επηρεάζει το Λκ καθώς και στη θέση ότι το ΕυαγΘωμ δεν παρουσιάζει καμιά εξάρτηση από τους συνοπτικούς.

Jacqueline Assaël - Elian Cuvillier, "À propos de la traduction et de l’interprétation de Jacques 2.1", 145-151
Οι συγγραφείς του άρθρου προτείνουν μία νέα μετάφραση για το Ιακ 2, 1. Στηρίζεται σε μία γραμματική δομή η οποία εντάσσει το στίχο σε μία συνάφεια, όπου τονίζεται η ματαιότητα των αιώνιων εκδηλώσεων δόξας και δεν βιάζει επομένως το κείμενο για να οδηγηθεί σε μία συγκεκριμένη απόδοση των όρων. Αυτή η ερμηνεία υπογραμμίζει τη σχέση που έχει η χριστολογία για τη φράση και για το σύνολο της περικοπής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: