David G. Horrell, "A New Perspective on Paul? Rereading Paul in a Time of Ecological Crisis", 3-30
Oι σύγχρονες συνάφειες, κρίσεις και ηθικές αξίες διαμορφώνουν την ερμηνεία του Παύλου, ακόμη και μέσα στο πλαίσιο της αυστηρής "ιστορικής" κριτικής και η νέα προοπτική του Παύλου καθιστά το καθιστά αυτό πολύ σαφές. Η σύγχρονη οικολογική κρίση παρέχει ένα νέο κι επιτακτικό πλαίσιο αυτής της ερμηνείας, το οποίο όμως πολύ σπάνια έχει καταγραφεί στον κατάλογο των πρόσφατων παύλειων μελετών. Έχοντας ως αφετηρία τα σαφώς οικολογικά κείμενα (Ρωμ 8, 19-23. Κολ 1, 15-20) αλλά επιμένοντας στην ανάγκη να κινηθούμε πέρα από αυτά, στην παρούσα μελέτη εξετάζεται η δυναμική μίας ευρύτερης οικολογικής αξιοποίησης του Παύλου κι υποστηρίζεται ότι ο Παύλος παρέχει τις πηγές για μία οικολογική θεολογία και ηθική στην καρδιά της οποία βρίσκεται το όραμα της μεταμόρφωσης ολόκληρης της δημιουργίας εν Χριστώ και η σχετική με αυτό επιταγή να ενσωματωθεί αυτή η μεταμόρφωση μέσα στην ανθρώπινη δράση, όπως αυτή διαμορφώνεται με το παράδειγμα της αυτοπροσφοράς του Χριστού.
Mark Finney, "Honour, Head-coverings and Headship: 1 Corinthians 11.2-16 in its Social Context", 31-58
Μία σημαντική αλλά απούσα διάσταση της επιστημονικής ενασχόλησης με το 1 Κορ 11, 2-16 είναι η αναφορά στην τιμή-αισχύνη και η κριτική της σημασία στους αρχαίους πολιτισμούς. Καθώς αυτό το τμήμα της επιστολής του Παύλου είναι γεμάτο από ορολογία σχετική με την τιμή και την αισχύνη, η ανάλυση του κειμένου μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα επιτρέψει μία γόνιμη διερεύνηση των λόγων που οδήγησαν τους Κορίνθιους στην αλλαγή της ενδυμασίας τους (για τους σκοπούς του άρθρου, το κάλυμμα της κεφαλής) με έναν τρόπο που φαίνεται να είναι αντίθετος σε αυτό που θεωρείται ο παύλειος κανόνας. Το επιχείρημα που παρέχεται εδώ προβάλλονται κι ότι οι άνδρες Κορίνθιοι υψηλής κοινωνικής θέσης υιοθετούν είδη καλύμματος της κεφαλής για να διατηρήσουν τη διάκριση της κοινωνικής τους θέσης. Την ίδια στιγμή ο Παύλος επιμένει στο γυναικείο κάλυμμα της κεφαλής για να διαφυλάξει την τιμή της κοινότητας στην περίπτωση της πιθανής παρουσίας μη πιστών στη λατρευτική σύναξη της κοινότητας.
Ben Cooper, "Adaptive Eschatological Inference from the Gospel of Matthew", 58-80
Oι βασικές γραμμές της εσχατολογίας του Ματθαίου είναι σχετικά αδιαμφισβήτητες και περιλαμβάνουν την φαινομενική διάσταση μεταξύ αυτού που ονομάστηκε "πραγματοποιηθείσα" εσχατολογία και "μελλοντική" εσχατολογία. Ωστόσο υπάρχει λιγότερη συμφωνία όσον αφορά στο πώς αυτή τη διάσταση μπορεί να απαλυνθεί, ενώ ο ίδιος ο Ματθαίος φαίνεται να μην ενοχλείται από αυτήν. Στο άρθρο γίνεται η προσπάθεια να εξηγηθεί αυτό το εκπληκτικό γεγονός και παρέχεται μία νέα προσέγγιση που σκοπό έχει να συνδυάσει τις δύο προοπτικές της εσχατολογίας. Οι εσχατολογικής φύσης πληροφορίες στο ευαγγέλιο αναλύονται μέσα από τη διαδικασία της "προσαρμοζόμενης έμμεσης αναφοράς" ώστε να κτίσουν προοδευτικά το "εννοούμενο χρονικό πλαίσιο". Ο συγγραφέας καταλήγει ότι το χρονικό πλαίσιο που εννοείται στο ευαγγέλιο είναι μία σχετικά απλή τριπλή διαίρεση της ιστορίας, στην οποία, μετά την περίοδο πριν τον ερχομό του Ιησού, το κεντρικό μοτίβο της δοκιμασίας και της δικαίωσης, όπως αυτά βιώθηκαν από τον Ιησού στη ζωή, στο θάνατο και την ανάστασή του εγκαινιάζουν μία εποχή κατά την οποία βιώνεται ένα δευτερογενές μοτίβο δοκιμασίας και δικαίωσης από τους οπαδούς του.
J.R. Daniel Kirk, "Why Does the Deliverer Come έκ Σιών (Romans 11.26)?", 81-99
Mία ικανοποιητική ερμηνεία του Ρωμ 11, 25-27 πρέπει να είναι σε θέση να εξηγήσει τέσσερα σχετικά μεταξύ τους προβλήματα: (α) τη χρήση από τον Παύλου του καὶ οὕτως για να συνδέσει τους στ. 25 και 26, (β) τη φράση πᾶς Ἰσραὴλ στο στ. 26, (γ) πώς ο Παύλος χρησιμοποιεί το Ησ 59, 20 για να υποστηρίξει το επιχείρημά του και (δ) γιατί η παράθεση από τον Παύλο του Ησ 59, 20 λέει ότι ο σωτήρας έρχεται ἐκ (αντί του ἔνεκεν) Σιών. Ξεκινώντας με την αλλαγή στο Ησ 59, 20 ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι ο Παύλος εσκεμμένα αλλάζει το σχέδιο σωτηρίας - ιστορίας του Ησαΐα για να το εναρμονίσει με τα παλαιότερα επιχειρήματά του στα κεφ. 10-11, όπως με το ότι η δόξα των εθνικών φέρνει τον Ισραήλ μέσα στο χωρο της σωτηρίας κι όχι αντίθετα. Ο Παύλος παραθέτει και παρεμβαίνει στο Ησ 59, 20 για να υποστηρίξει τη θέση του για μία μέσα στο χρόνο διαμεσολάβηση μέσω της συγκέντρωση των εθνικών προς χάριν της σωτηρίας του Ισραήλ, κατά έναν ανάλογο τρόπο, όπως στην περίπτωση των επιχειρημάτων της ζήλειας που απαντούν νωρίτερα στο Ρωμ 11.
Daniel Johansson, "Kyrios in the Gospel of Mark", 101-124
Aντίθετα προς τη συνηθισμένη άποψη ότι ο τίτλος "κύριος" διαδραματίζει ένα σχετικά ασήμαντο ρόλο στο ευαγγέλιο του Μάρκου στο άρθρο υποστηρίζεται ότι ο Μάρκος χρησιμοποιεί τον όρο "κύριος" για να παρουσιάσει σημαντικές πτυχές της ταυτότητας του Ιησού. Το πρώτο παράδειγμα του όρου "κύριος", ο οποίος αναφέρεται τόσο στον Θεό όσο και στον Ιησού (Μκ 1, 3), θεωρείται κλειδί στη χριστολογική κατανόηση του όρου κύριος από τον Μάρκο. Η δυσκολία στο να καθορισθεί το αν ο όρος "κύριος" αναφέρεται στο Θεό ή στον Ιησού σε πολλά από τα επόμενα κείμενα θα πρέπει να κατανοηθεί σε σχέση προς αυτό το κείμενο. Ο Μάρκος χρησιμοποιεί τον όρο κύριος με αμφίσημο τρόπο για να συνδέσει τόσο τον Θεό όσο και τον Ιησού με αυτόν τον τίτλο. Ενώ ο ευαγγελιστής υποστηρίζει ότι υπάρχει μόνο ένας κύριος, υποστηρίζει ταυτόχρονα ότι ο Ιησού μοιράζεται την ιδιότητα του κυρίου με τον Θεό του Ισραήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου