Στο νέο τεύχος του Ephemerides Theologicae Lovanienses 85:4 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:
Didier Luciani, "L'ironie vétéro-testamentaire. De Good à Sharp", 385-410
To ενδιαφέρον των ερμηνευτών για το λογοτεχνικό μέσο της ειρωνείας άρχισε, όταν εμφανίσθηκαν οι νέες λογοτεχνικές κριτικές προσεγγίσεις των κειμένων. Ο Edwin M. Good (Irony in the Old Testament, Philadelphia, PA, 1965) φαίνεται πως ήταν ο προάγγελός της. Η έκδοση της μελέτης της Carolyn J. Sharp (Irony and Meaning in the Hebrew Bible, Bloomington, IN, 2009) δίνει την αφορμή να επστρέψουμε σε αυτήν πολυεπίπεδη αντίληψη, να καταδείξουμε τη σημασία που έχει για την ερμηνεία της Π.Δ. και να εξετάσουμε τις ερμηνευτικές προκλήσεις μέσα σε μία ευρύτερη μεταμοντέρνα προοπτική.
Jean-Marie Auwers, "Les interventions du choeur dans le Cantique des cantiques", 439-448
Το Άσμα Ασμάτων είναι ένας διάλογος μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας, στον οποίο όμως εμφανίζονται και άλλοι χαρακτήρες. Είναι δυνατό να διευκρινίσουμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και πότε παρεμβαίνουν στο ποίημα; Μπορεί να γίνει λόγος για έναν χορό, ο οποίο μπαίνει στο διάλογο κατ' επανάληψιν; Το Άσμα συντάχθηκε για να διαβάζεται ή για να παίζεται επί σκηνής; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που προσπαθεί να απαντήσει το παρόν άρθρο.
Paul Carbonaro, "Les lecteurs anciens de la Lettre d'Aristée", 449-466
Η επιστολή Αριστέα διαβάστηκε από πολλούς θεολόγους από την εποχή του Φίλωνα μέχρι σήμερα. Οι αρχαίοι αναγνώστες της δίνουν μία ενδιαφέρουσα ερμηνεία, την οποία όμως δεν πρόσεξαν οι σύγχρονοι σχολιαστές της μετά τον Joseph Juste Scaliger. Η επιστολή δεν είναι ιστορική αφήγηση της μετάφρασης του ιουδαϊκού Νόμου επί της βασιλείας του Πτολεμαίου Β΄ του Φιλάδελφου ούτε έχει απογητικό χαρακτήρα. Είναι ένα πολιτικό κείμενο που απορρίπτει τους τυραννικούς θεσμούς, τους οποίους ανέπτυξε ο Ιωάννης Υρκανός, ο αρχιερέας στην Ιερουσαλήμ κατά το τέλος του 2ου αι. π.Χ., ο επικεφαλής του ανεξάρτητου ιουδαϊκού κράτους που αποδεσμεύθηκε την κυριαρχία των Σελευκιδών. Δε θα πρέπει επομένως να χρησιμοποιείται ως απόδειξη ότι η Τορά μεταφράστηκε στα ελληνικά κατά την αρχή της ελληνιστικής περιόδου.
Marie-Luise Lakmann, "Neutestamentliche Texte aus Khirbet Mird.P83 und 0244", 467-478
Στο Πανεπιστήμιο του Leuven (Βέλγιο) φυλάσσεται μία συλλογή σπαραγμάτων που βρέθηκαν στο Khirbet Mird στα 1952. Ανάμεσά τους είναι αποσπάσματα από τρεις κώδικες με το κείμενο της Κ.Δ., δύο από τα οποία (P83, 0244) εκδίδονται εδώ με εκτενείς περιγραφές των χειρογράφων και παλαιογραφικές και κωδικολογικές σημειώσεις. Συμπεριλαμβάνονται επίσης μεταγραφές και φωτογραφίες. Ο P83 είναι δύο αποσπάσματα από έναν κώδικα του κατά Ματθαίον ευαγγελίου που χρονολογείται στον 6ο αι. Το κείμενο του ενός καταστράφηκε γύρω στα 1980. Από τον μεγαλογράμματο 0244 σώζεται μόνο ένα απόσπασμα σε περγαμηνή. Είναι ένας κώδικας με το κείμενο των Πράξεων. Πρέπει να ήταν του 5ου αι. Μάλλον πρόκειται για δίγλωσσο χειρόγραφο.
Jan Lambrecht, "Paul's Reasoning in 1 Corinthians 6,12-20", 479-486
Στο άρθρο 'The Roots of a 'Libertine' Slogan in 1 Corinthians 6,18' ο Jay E. Smith υποστηρίζει τη θέση ότι σύμφωνα με κάποιους πιστούς στην Κόρινθο το φυσικό σώμα είναι ηθικά αδιάφορο. Στο σύντομο κείμενο ο Lambrecht εξετάζει την επιχειρηματολογία του Παύλου στο 6,12-20. Ο Παύλος κάνει τη διάκριση μεταξύ του "σύμφωνου με το νόμο" και του "ωφέλιμου" στο στ. 12β κι έτσι θέτει όρια στο 12α. Η γενική θέση του στ. 12γ δεν μπορεί πια να ισχύσει. Διορθώνεται στο 12δ. Στους στ. 13-14 αντιπαραθέτει το "σώμα" προς την "κοιλία" και το "ο Θεός εγείρει" και "ο Θεός καταστρέφει". Ο στ. 18γ περιέχει μία διόρθωση του γενικού κανόνα στο 18δ. Ο Παύλος δε λέει σαφώς ότι οι θέσεις στους στ. 12α, 12γ, 13α και 18β ή κάποιο από αυτά είναι σλόγκανς των Κορινθίων.
Didier Luciani, "L'ironie vétéro-testamentaire. De Good à Sharp", 385-410
To ενδιαφέρον των ερμηνευτών για το λογοτεχνικό μέσο της ειρωνείας άρχισε, όταν εμφανίσθηκαν οι νέες λογοτεχνικές κριτικές προσεγγίσεις των κειμένων. Ο Edwin M. Good (Irony in the Old Testament, Philadelphia, PA, 1965) φαίνεται πως ήταν ο προάγγελός της. Η έκδοση της μελέτης της Carolyn J. Sharp (Irony and Meaning in the Hebrew Bible, Bloomington, IN, 2009) δίνει την αφορμή να επστρέψουμε σε αυτήν πολυεπίπεδη αντίληψη, να καταδείξουμε τη σημασία που έχει για την ερμηνεία της Π.Δ. και να εξετάσουμε τις ερμηνευτικές προκλήσεις μέσα σε μία ευρύτερη μεταμοντέρνα προοπτική.
Jean-Marie Auwers, "Les interventions du choeur dans le Cantique des cantiques", 439-448
Το Άσμα Ασμάτων είναι ένας διάλογος μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας, στον οποίο όμως εμφανίζονται και άλλοι χαρακτήρες. Είναι δυνατό να διευκρινίσουμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και πότε παρεμβαίνουν στο ποίημα; Μπορεί να γίνει λόγος για έναν χορό, ο οποίο μπαίνει στο διάλογο κατ' επανάληψιν; Το Άσμα συντάχθηκε για να διαβάζεται ή για να παίζεται επί σκηνής; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που προσπαθεί να απαντήσει το παρόν άρθρο.
Paul Carbonaro, "Les lecteurs anciens de la Lettre d'Aristée", 449-466
Η επιστολή Αριστέα διαβάστηκε από πολλούς θεολόγους από την εποχή του Φίλωνα μέχρι σήμερα. Οι αρχαίοι αναγνώστες της δίνουν μία ενδιαφέρουσα ερμηνεία, την οποία όμως δεν πρόσεξαν οι σύγχρονοι σχολιαστές της μετά τον Joseph Juste Scaliger. Η επιστολή δεν είναι ιστορική αφήγηση της μετάφρασης του ιουδαϊκού Νόμου επί της βασιλείας του Πτολεμαίου Β΄ του Φιλάδελφου ούτε έχει απογητικό χαρακτήρα. Είναι ένα πολιτικό κείμενο που απορρίπτει τους τυραννικούς θεσμούς, τους οποίους ανέπτυξε ο Ιωάννης Υρκανός, ο αρχιερέας στην Ιερουσαλήμ κατά το τέλος του 2ου αι. π.Χ., ο επικεφαλής του ανεξάρτητου ιουδαϊκού κράτους που αποδεσμεύθηκε την κυριαρχία των Σελευκιδών. Δε θα πρέπει επομένως να χρησιμοποιείται ως απόδειξη ότι η Τορά μεταφράστηκε στα ελληνικά κατά την αρχή της ελληνιστικής περιόδου.
Marie-Luise Lakmann, "Neutestamentliche Texte aus Khirbet Mird.P83 und 0244", 467-478
Στο Πανεπιστήμιο του Leuven (Βέλγιο) φυλάσσεται μία συλλογή σπαραγμάτων που βρέθηκαν στο Khirbet Mird στα 1952. Ανάμεσά τους είναι αποσπάσματα από τρεις κώδικες με το κείμενο της Κ.Δ., δύο από τα οποία (P83, 0244) εκδίδονται εδώ με εκτενείς περιγραφές των χειρογράφων και παλαιογραφικές και κωδικολογικές σημειώσεις. Συμπεριλαμβάνονται επίσης μεταγραφές και φωτογραφίες. Ο P83 είναι δύο αποσπάσματα από έναν κώδικα του κατά Ματθαίον ευαγγελίου που χρονολογείται στον 6ο αι. Το κείμενο του ενός καταστράφηκε γύρω στα 1980. Από τον μεγαλογράμματο 0244 σώζεται μόνο ένα απόσπασμα σε περγαμηνή. Είναι ένας κώδικας με το κείμενο των Πράξεων. Πρέπει να ήταν του 5ου αι. Μάλλον πρόκειται για δίγλωσσο χειρόγραφο.
Jan Lambrecht, "Paul's Reasoning in 1 Corinthians 6,12-20", 479-486
Στο άρθρο 'The Roots of a 'Libertine' Slogan in 1 Corinthians 6,18' ο Jay E. Smith υποστηρίζει τη θέση ότι σύμφωνα με κάποιους πιστούς στην Κόρινθο το φυσικό σώμα είναι ηθικά αδιάφορο. Στο σύντομο κείμενο ο Lambrecht εξετάζει την επιχειρηματολογία του Παύλου στο 6,12-20. Ο Παύλος κάνει τη διάκριση μεταξύ του "σύμφωνου με το νόμο" και του "ωφέλιμου" στο στ. 12β κι έτσι θέτει όρια στο 12α. Η γενική θέση του στ. 12γ δεν μπορεί πια να ισχύσει. Διορθώνεται στο 12δ. Στους στ. 13-14 αντιπαραθέτει το "σώμα" προς την "κοιλία" και το "ο Θεός εγείρει" και "ο Θεός καταστρέφει". Ο στ. 18γ περιέχει μία διόρθωση του γενικού κανόνα στο 18δ. Ο Παύλος δε λέει σαφώς ότι οι θέσεις στους στ. 12α, 12γ, 13α και 18β ή κάποιο από αυτά είναι σλόγκανς των Κορινθίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου