Mark W. Hamilton, "At Whose Table? Stories of Elites and Social Climbers in 1-2 Samuel", 513-532
Ta 1-2 Σαμ καθώς και ολόκληρη η δευτερονομιστική ιστορία περιέχουν διάφορες ιστορίες των μελών της κοινωνικής ελίτ και του τρόπου ζωής του. Επικεντρώνονται κυρίως στον τρόπο που χρησιμοποιούσαν αυτά τα μέλη τους οικονομικούς πόρους, στην αυτοπροβολή τους ως ρήτορες και στην υπακοή ή αλλιώς σε εκείνη του περιβάλλοντός τους. Όπως και σε άλλες παραδοσιακές κοινωνίες ο αρχαίος Ισραήλ είχε μία αρκετά σε βάθος διατυπωμένη αντίληψη για την αρμόζουσα συμπεριφορά τέτοιων ανθρώπων. Στο άρθρο ο συγγραφέας στηρίζεται σε πρόσφατες μελέτες τόσο από την ανθρωπολογία όσο και από τη ρητορική καθώς επίσης και σε παράλληλες μαρτυρίες από την αρχαία Εγγύς Ανατολή και άλλα ισραηλιτικά κείμενα για να εξετάσει τις ιστορίες των Nabal (1 Σαμ 25) και Barzillai (2 Σαμ 19) μέσα στο αρχαίο κοινωνικό τους περιβάλλον. Υποστηρίζει ότι ιστορίες για μια τέτοια αριστοκρατία αντικατοπτρίζουν τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών και των συγγραφέων τέτοιων κειμένων και αποκαλύπτει μέρος του κοινωνικού υπόβαθρου ολόκληρου του δευτερονομιστικού ιστοριογραφικού έργου. Η παρουσίαση επιτρέπει την αμφισβήτηση μιας απλουστευτικής απόδοσης αυτών των κειμένων είτε στη βασιλική αυλή είτε στους επικριτές της και διαφωτίζει τις σύνθετες σχέσεις ανάμεσα σε διάφορους παράγοντες της ζωής του αρχαίου Ισραήλ.
Michael Hundley, "To Be or Not to Be: A Reexamination of Name Language in Deuteronomy and the Deuteronomistic History", 533-555
Oι υποστηρικτές της θεολογίας του ονόματος προέβαλαν και προβάλλουν το επιχείρημα ότι το Δευτερονόμιο και το δευτερονομιστικό ιστοριογραφικό έργο μεταφέρουν τον Γιαχβέ από το Ναό στον ουρανό, θέτοντας στη θέση του ιδίου το όνομά του είτε ως ένα είδος αφετηρίας στην προσευχή είτε ως ένα είδος υποκατάστατου της παρουσίας του. Κατά τα τελευταία έτη αυτή η θέση εξετάζεται επικριτικά. Αντί να απορρίψει εκ προοιμίου την παραδοσιακή θεωρία, ο συγγραφέας προτείνει μία σημαντική διόρθωση μέσω της επανεξέτασης της γλώσσας περί ονόματος μέσα στη συνάφειά της. Συνοψίζοντας υποστηρίζει ότι η δευτερονομιστική ανανέωση έγκειται όχι στην απομάκρυνση του Θεού από τη γη, αλλά στο ότι αφήνει την ακριβή φύση και το εύρος αυτής της επί γης παρουσίας του ένα ανοικτό ζήτημα.
Rimon Kasher, "Haggai and Ezekiel: The Complicated Relations between the Two Prophets", 556-582
Το ζήτημα μίας πιθανής σύνδεσης μεταξύ των βιβλίων του Αγγαίου και του Ιεζεκιήλ αλλά και των ίδιων των προφητών τέθηκε κατά τα τελευταία έτη από διάφορους ερευνητές. Ανάμεσά τους είναι οι P. D. Hanson (1975), C. Stuhlmueller (1988), A. Laato (1992) και S. S. Tuell (2003). Στο άρθρο εξετάζονται κάποια από τα κύρια επιχειρήματά τους. Ο συγγραφέας καταλήγει μετά από την προσεκτική εξέτασή τους ότι μόνο μερικά από αυτά μπορούν να ισχύσουν. Ωστόσο είναι δυνατό να καταδειχθεί ότι τόσο ο Αγγαίος όσο και ο Ιεζεκιήλ έχουν κάποια κοινά στοιχεία στην κοσμοθεωρία τους. Και οι δύο φαίνεται ότι ανήκουν σε κάποιο χιλιαστικό κίνημα (ο όρος εδώ με το περιεχόμενο που του προσδίδει η ανθρωπολογία). Και οι δύο στηρίζουν τις απόψεις τους σε μία θεοκεντρική αντίληψη και οι δύο ασχολούνται σοβαρά με το θέμα της θέσης του Θεού. Οι λύσεις ωστόσο που προτείνουν είναι εντελώς διαφορετικές εξαιτίας των ιδιαίτερων εμπειριών που έχει ο καθένας τους και εξαιτίας των διαφορετικών πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων.
Casper Lambuschagne, "Significant Compositional Techniques in the Psalms: Evidence for the Use of Number as an Organizing Principle", 583-605
Το άρθρο επικεντρώνεται σε μία γενικά παραθεωρημένη και αγνοημένη πλευρά των βιβλικών κειμένων και των Ψαλμών ειδικότερα: τα αριθμητικά τους χαρακτηριστικά. Ο συγγραφέας του υποστηρίζει ότι κατά τη σύνθεση των κειμένων τους οι βιβλικοί συγγραφείς χρησιμοποίησαν συγκεκριμένους αριθμούς ως αρχές οργάνωσης για να διαμορφώσουν τα κείμενά τους και ως ένα μέσο για να τα εμπλουτίσουν με συμβολικό περιεχόμενο. Με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποίησαν μία σειρά από αριθμητιικές τεχνικές, στις οποίες το 7 και το 11, τα οποία συμβολίζουν την "πληρότητα" και την "περιεκτικότητα", διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο ως εργαλεία οργάνωσης. Ο συγγραφέας συγκεντρώνει επίσης μαρτυρίες ότι οι γραμματείς χρησιμοποίσαν με διάφορους τρόπους τους αριθμούς του θείου ονόματος, 17 και 26, για να εκφράσουν συμβολικά την παρουσία του Θεού και να για να προσδώσουν κύρος στα κείμενά τους. Προσεγγίζοντας το βιβλίο των Ψαλμών από αυτήν την οπτική αποκτά κανείς ένα νέο κλειδί για να ξεκλειδώσει και να κατανοήσει την αρχιτεκτονική των επιμέρους ψαλμών και των πέντε βιβλίων του Ψαλτήρα. Αυτές οι θέσεις υποστηρίζονται με την παρουσίαση αρκετών παραδειγμάτων, τα οποία καταδεικνύουν ότι οι ψαλμοί είναι αριθμητικές συνθέσεις που συνδέονται μεταξύ τους και ότι το βιβλίο του Ψαλτήρα είναι ένα πολύπλοκο, με μεγάλη ακρίβεια σχεδιασμένο έργο τέχνης, το οποίο έλαβε μορφή με βάση αριθμητικούς υπολογισμούς.
Ian Young, "Is the Prose Tale of Job in Late Biblical Hebrew?", 606-629
Ένα σημαντικό άρθρο που εκδόθηκε το 1974 από τον Avi Hurvitz υποστηρίζει ότι η γλώσσα του πεζού τμήματος του βιβλίου του Ιώβ (1,1-2,13. 42,7-17) δε μπορεί να ανάγεται σε μία εποχή πριν την εξορία. Στο παρόν άρθρο εξέταζονται οι μεταγενέστερες βιβλικές εβραϊκές (LBH) γλωσσικές μορφές, που πρότεινε ο Hurvitz, κι ενώ κάποιες μορφές απορρίπτονται, η άποψή του ότι αυτά τα τμήματα του βιβλίου του Ιώβ περιέχουν τέτοια LHB γλωσσικά σχήματα θεωρείται ορθή. Ωστόσο αυτά τα σχήματα δεν απαντούν σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε το κείμενο να πρέπει να θεωρηθεί LBH σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Hurvitz, αλλά μάλλον η συγκέντρωση συμφωνεί με την ταξινόμηση του κειμένου στην αρχαία βιβλική εβραϊκή (EBH). Αυτό το συμπέρασμα δεν έχει ωστόσο επιπτώσεις στη χρονολόγηση του κειμένου, αφού η EBH και η LBH δεν εκπροσωπούν δύο διαφορετικές χρονολογικές φάσεις αλλά συνυπάρχοντα ύφη της εβραϊκής κατά τη μεταιχμαλωσιακή και ίσως και κατά την προαιχμαλωσιακή περίοδο.
Bálint Károly Zabán, "The Preposition, the Verb and the "Scoffers" in Proverbs 1:22", 630-652
Υποστηρίζεται ότι η πρόθεση στο Παρ 1,22β χρησιμοποιείται ως δοτική χαριστική σε αντίθεση προς την παλαιότερη άποψη ότι είναι δοτική ηθική. Η χρήση της πρόθεσης στο Παρ 1,22 ως δοτική χαριστική σε μία σύνταξη με το ρήμα "επιθυμώ" υπαινίσσεται μία ειρωνική κριτική της αρνητικής στάσης των "χλευαστών" της Σοφίας και του καλέσματός της και της χαράς την οποία αυτοί αισθάνονται χλευάζοντας.
Benjamin A. Foreman, "Strike the Tongue: Silencing the Prophet in Jeremiah 18:18b", 653-657
Το σύντομο αυτό σημείωμα υποστηρίζει ότι η πλοκή του Ιερ 18,18β θα πρέπει να κατανοηθεί ως μία συνωμοσία με σκοπό να φιμώσει τον προφήτη Ιερεμία κτυπώντας τη γλώσσα του. Αυτή η ερμηνεία υποστηρίζεται από τη συνάφεια και μπορεί να κατανοηθεί, αν λάβει κανείς υπόψη ότι το να κόψει κανείς τη γλώσσα ενός ατόμου ήταν μια γνωστή τιμωρία στην αρχαία Εγγύς Ανατολή.
Michael Hundley, "To Be or Not to Be: A Reexamination of Name Language in Deuteronomy and the Deuteronomistic History", 533-555
Oι υποστηρικτές της θεολογίας του ονόματος προέβαλαν και προβάλλουν το επιχείρημα ότι το Δευτερονόμιο και το δευτερονομιστικό ιστοριογραφικό έργο μεταφέρουν τον Γιαχβέ από το Ναό στον ουρανό, θέτοντας στη θέση του ιδίου το όνομά του είτε ως ένα είδος αφετηρίας στην προσευχή είτε ως ένα είδος υποκατάστατου της παρουσίας του. Κατά τα τελευταία έτη αυτή η θέση εξετάζεται επικριτικά. Αντί να απορρίψει εκ προοιμίου την παραδοσιακή θεωρία, ο συγγραφέας προτείνει μία σημαντική διόρθωση μέσω της επανεξέτασης της γλώσσας περί ονόματος μέσα στη συνάφειά της. Συνοψίζοντας υποστηρίζει ότι η δευτερονομιστική ανανέωση έγκειται όχι στην απομάκρυνση του Θεού από τη γη, αλλά στο ότι αφήνει την ακριβή φύση και το εύρος αυτής της επί γης παρουσίας του ένα ανοικτό ζήτημα.
Rimon Kasher, "Haggai and Ezekiel: The Complicated Relations between the Two Prophets", 556-582
Το ζήτημα μίας πιθανής σύνδεσης μεταξύ των βιβλίων του Αγγαίου και του Ιεζεκιήλ αλλά και των ίδιων των προφητών τέθηκε κατά τα τελευταία έτη από διάφορους ερευνητές. Ανάμεσά τους είναι οι P. D. Hanson (1975), C. Stuhlmueller (1988), A. Laato (1992) και S. S. Tuell (2003). Στο άρθρο εξετάζονται κάποια από τα κύρια επιχειρήματά τους. Ο συγγραφέας καταλήγει μετά από την προσεκτική εξέτασή τους ότι μόνο μερικά από αυτά μπορούν να ισχύσουν. Ωστόσο είναι δυνατό να καταδειχθεί ότι τόσο ο Αγγαίος όσο και ο Ιεζεκιήλ έχουν κάποια κοινά στοιχεία στην κοσμοθεωρία τους. Και οι δύο φαίνεται ότι ανήκουν σε κάποιο χιλιαστικό κίνημα (ο όρος εδώ με το περιεχόμενο που του προσδίδει η ανθρωπολογία). Και οι δύο στηρίζουν τις απόψεις τους σε μία θεοκεντρική αντίληψη και οι δύο ασχολούνται σοβαρά με το θέμα της θέσης του Θεού. Οι λύσεις ωστόσο που προτείνουν είναι εντελώς διαφορετικές εξαιτίας των ιδιαίτερων εμπειριών που έχει ο καθένας τους και εξαιτίας των διαφορετικών πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων.
Casper Lambuschagne, "Significant Compositional Techniques in the Psalms: Evidence for the Use of Number as an Organizing Principle", 583-605
Το άρθρο επικεντρώνεται σε μία γενικά παραθεωρημένη και αγνοημένη πλευρά των βιβλικών κειμένων και των Ψαλμών ειδικότερα: τα αριθμητικά τους χαρακτηριστικά. Ο συγγραφέας του υποστηρίζει ότι κατά τη σύνθεση των κειμένων τους οι βιβλικοί συγγραφείς χρησιμοποίησαν συγκεκριμένους αριθμούς ως αρχές οργάνωσης για να διαμορφώσουν τα κείμενά τους και ως ένα μέσο για να τα εμπλουτίσουν με συμβολικό περιεχόμενο. Με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποίησαν μία σειρά από αριθμητιικές τεχνικές, στις οποίες το 7 και το 11, τα οποία συμβολίζουν την "πληρότητα" και την "περιεκτικότητα", διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο ως εργαλεία οργάνωσης. Ο συγγραφέας συγκεντρώνει επίσης μαρτυρίες ότι οι γραμματείς χρησιμοποίσαν με διάφορους τρόπους τους αριθμούς του θείου ονόματος, 17 και 26, για να εκφράσουν συμβολικά την παρουσία του Θεού και να για να προσδώσουν κύρος στα κείμενά τους. Προσεγγίζοντας το βιβλίο των Ψαλμών από αυτήν την οπτική αποκτά κανείς ένα νέο κλειδί για να ξεκλειδώσει και να κατανοήσει την αρχιτεκτονική των επιμέρους ψαλμών και των πέντε βιβλίων του Ψαλτήρα. Αυτές οι θέσεις υποστηρίζονται με την παρουσίαση αρκετών παραδειγμάτων, τα οποία καταδεικνύουν ότι οι ψαλμοί είναι αριθμητικές συνθέσεις που συνδέονται μεταξύ τους και ότι το βιβλίο του Ψαλτήρα είναι ένα πολύπλοκο, με μεγάλη ακρίβεια σχεδιασμένο έργο τέχνης, το οποίο έλαβε μορφή με βάση αριθμητικούς υπολογισμούς.
Ian Young, "Is the Prose Tale of Job in Late Biblical Hebrew?", 606-629
Ένα σημαντικό άρθρο που εκδόθηκε το 1974 από τον Avi Hurvitz υποστηρίζει ότι η γλώσσα του πεζού τμήματος του βιβλίου του Ιώβ (1,1-2,13. 42,7-17) δε μπορεί να ανάγεται σε μία εποχή πριν την εξορία. Στο παρόν άρθρο εξέταζονται οι μεταγενέστερες βιβλικές εβραϊκές (LBH) γλωσσικές μορφές, που πρότεινε ο Hurvitz, κι ενώ κάποιες μορφές απορρίπτονται, η άποψή του ότι αυτά τα τμήματα του βιβλίου του Ιώβ περιέχουν τέτοια LHB γλωσσικά σχήματα θεωρείται ορθή. Ωστόσο αυτά τα σχήματα δεν απαντούν σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε το κείμενο να πρέπει να θεωρηθεί LBH σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Hurvitz, αλλά μάλλον η συγκέντρωση συμφωνεί με την ταξινόμηση του κειμένου στην αρχαία βιβλική εβραϊκή (EBH). Αυτό το συμπέρασμα δεν έχει ωστόσο επιπτώσεις στη χρονολόγηση του κειμένου, αφού η EBH και η LBH δεν εκπροσωπούν δύο διαφορετικές χρονολογικές φάσεις αλλά συνυπάρχοντα ύφη της εβραϊκής κατά τη μεταιχμαλωσιακή και ίσως και κατά την προαιχμαλωσιακή περίοδο.
Bálint Károly Zabán, "The Preposition, the Verb and the "Scoffers" in Proverbs 1:22", 630-652
Υποστηρίζεται ότι η πρόθεση στο Παρ 1,22β χρησιμοποιείται ως δοτική χαριστική σε αντίθεση προς την παλαιότερη άποψη ότι είναι δοτική ηθική. Η χρήση της πρόθεσης στο Παρ 1,22 ως δοτική χαριστική σε μία σύνταξη με το ρήμα "επιθυμώ" υπαινίσσεται μία ειρωνική κριτική της αρνητικής στάσης των "χλευαστών" της Σοφίας και του καλέσματός της και της χαράς την οποία αυτοί αισθάνονται χλευάζοντας.
Benjamin A. Foreman, "Strike the Tongue: Silencing the Prophet in Jeremiah 18:18b", 653-657
Το σύντομο αυτό σημείωμα υποστηρίζει ότι η πλοκή του Ιερ 18,18β θα πρέπει να κατανοηθεί ως μία συνωμοσία με σκοπό να φιμώσει τον προφήτη Ιερεμία κτυπώντας τη γλώσσα του. Αυτή η ερμηνεία υποστηρίζεται από τη συνάφεια και μπορεί να κατανοηθεί, αν λάβει κανείς υπόψη ότι το να κόψει κανείς τη γλώσσα ενός ατόμου ήταν μια γνωστή τιμωρία στην αρχαία Εγγύς Ανατολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου