Το τρέχον τεύχος του ZAW / In the current issue of ZAW

Στο τρέχον τεύχος του Zeitschrift für die alttestamentliche Wissenschaft 122:3 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Jacob L. Wright, "Commensal Politics in Ancient Western Asia: The Background to Nehemiah's Feasting (continued, Part II)", 333-352
Στο προηγούμενο τεύχος είχε δημοσιευθεί το πρώτο μέρος του άρθρου. Σε αυτό το τεύχος δημοσιεύεται το δεύτερο μέρος στο οποίο ο συγγραφέας συνεχίζει τη συζήτηση για την ευρεία κλίμακα αρχαίων κειμένων της Εγγύς Ανατολής τα οποία τελικά αξιοποιεί για την ερμηνεία των απομνημονευμάτων του Νεεμία.

Raik Heckl, "Augenzeugenschaft und Verfasserschaft des Mose als zwei hermeneutische Konzepte der Rezeption und Präsentation literarischer Traditionen beim Abschluss des Pentateuchs", 353-373
Στην τελική εκδοχή του Δτν η ερμηνευτική ιδέα του Μωυσή ως αυτόπτη μάρτυρα, η οποία νομιμοποιεί τα κείμενα του Δτν, αντικαταστάθηκε από την ιδέα της προέλευσης των κειμένων από τον Μωυσή. Η παρουσίαση μίας παλιότερη αιτιολογίας (Δτν 27) από την ιερατική τελική εκδοχή χρησιμεύει στην αντικατάσταση του Δτν ως του δεσμευτικού κειμένου από την Πεντάτευχο στο σύνολό της και στην ενσωμάτωση του παλαιότερου Δτν ως μέρους της Πεντατεύχου. Αυτό επιτεύχθηκε με την απόδοση στο Μωυσή της συγγραφής (Δτν 31). Στη σχετική με το Σινά περικοπή υπάρχουν κάποιοι υπαινιγμοί ότι αυτό δεν είναι μόνο μια ιδέα του Δτν και της δικής της προοπτικής αλλά μία γενική ιδέα, η οποία περιβάλλει την Πεντάτευχο στο σύνολό της. Σκοπό έχει να ενώσει μεταξύ τους διαφορετικές και ανεξάρτητες παραδόσεις και την ίδια στιγμή να αφαιρέσει θεολογικά τη νομιμοποίηση από παλαιότερες εκδόσεις και πηγές τους στην μεταιχμαλωσιακή περίοδο.

Robert Gnuse, "Northern Prophetic Traditions in the Books of Samuel and Kings as Precursor to the Elohist", 374-386
Ο συγγραφέας του άρθρου προτείνει ότι οι αφηγήσεις περί προφητών που στα βιβλία Σαμουήλ και Βασιλειών, οι οποίες προέρχονται από το Β. Βασίλειο, επηρέασαν την εξέλιξη των ελωχιμιστικών παραδόσεων μέσα στην Πεντάτευχο. Αυτές οι μεταγενέστερες ελωχιμιστικές "δεξαμενές της παράδοσης" εμφανίστηκαν κατά τον 7ο αι. π.Χ. πριν τη χρήση τους κατά τον 6ο αι. π.Χ. από των Γιαχβιστή ιστορικό. Μοτίβα και θεολογικές ιδέες στις προφητικές αυτές αφηγήσεις, όπως οι εμπειρίες στην κορυφή ορέων, η φωτιά, ο άγγελος του Θεού, τα όνειρα, η προφητική ταυτότητα, η δραστηριότητα των ζώων, η άμεση απόδοση δικαιοσύνης, ο φόβος του Θεού και η υπακοή συγκρίνονται με όμοιες ιδέες στον Ελωχιμιστή της Πεντατεύχου προκειμένου να διαπιστωθεί η αρχαιότητα των προφητικών κειμένων.

Elie Assis, "The Structure and Meaning of the Locust Plague Oracles in Joel 1,2–2,17", 401-416
Στο άρθρο εξετάζεται η δομή και η σημασία των χρησμών στο Ιωήλ 1, 2 - 2, 17, όπου γίνεται λόγος για την πληγή των ακρίδων και τις καταστροφικές της συνέπειες. Υποστηρίζεται ότι το κείμενο χωρίζεται σε 4 επιμέρους προφητείες κι ότι αυτές είναι σχεδιασμένες με βάση ένα κύριο σχέδιο και συνδέονται μεταξύ τους σε μία ρητορική ενότητα μέσα στην οποία η καθεμιά αποκαλύπτει κάθε φορά περισσότερα από εκείνη που προηγείται. Η δομή των προφητειών, η οποία μαρτυρεί μία πορεία από το ένα κείμενο στο άλλο, καθιστά σαφή τον κύριο σκοπό των προφητειών, ο οποίος είναι να οδηγήσει τους ανθρώπους στο να προσευχηθούν στον Θεό για την απομάκρυνση της πληγής. Μια προσευχή τέτοιου είδους εμφανίζεται στην τέταρτη προφητεία (2, 17). Αυτός ο σκοπός αποκαλύπτει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο προφήτης: η αποχή γενικά των ανθρώπων από την προσευχή. Αυτή είναι χαρακτηριστική για την περίοδο της αιχμαλωσίας, όταν οι άνθρωποι πίστευαν ότι τους είχε εγκαταλείψει ο Θεός και ότι δεν υπήρχε πια η δυνατότητα να απευθυνθούν σε Εκείνον. Ο Ιωήλ προσπαθεί να περάσει την ιδέα ότι η υπάρχει ακόμη η δυνατότητα της προσευχής και ότι αυτή φέρνει αποτελέσματα ακόμη και σε εποχές σκότους και απόγνωσης τις οποίες διέρχονται τώρα οι άνθρωποι.

Anselm C. Hagedorn, "Die Frau des Hohenlieds zwischen babylonisch-assyrischer Morphoskopie und Jacques Lacan (Teil 1)", 417-430
Ξεκινώντας από μία εξήγηση των Άσμα 4, 1-7 και 7, 1-1 ο συγγραφέας ερευνά πώς ο εραστής του Άσματος βλέπει τη σύντροφό του. Αυτή η διερεύνηση γίνεται σε τρία στάδια: πρώτα εξετάζονται προσεκτικά τα δύο κείμενα, προτού -σε ένα δεύτερο στάδιο- ληφθεί υπόψη ένα ανάλογο υλικό από την αρχαία Εγγύς Ανατολή. Στο άρθρο ο συγγραφέας εστιάζει την προσοχή του σε μία σειρά βαβυλωνιακών οιωνών (šumma sinništi qaqqada rabât). Η σύγκριση καταδεικνύει ότι - παράλληλα με τη δυναμική πλευρά του γυναικείου σώματος - θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το σχήμα του. Τέλος αυτές οι κλασικές εξηγητικές προσεγγίσεις συμπληρώνονται με τη βοήθεια των πορισμάτων του Γάλλου ψυχολόγου J. Lacan και εξετάζεται κατά πόσο αυτά τα πορίσματα μπορούν να συμβάλουν στην εξήγηση του Άσματος.

Nathan MacDonald, "Issues and Questions in the Dating of Deuteronomy: A Response to Juha Pakkala", 431-435
Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό ο Juha Pakkala παρουσίασε διάφορους λόγους που οδηγούν στη χρονολόγηση της αρχαιότερης έκδοσης του Δευτερονομίου μετά το 586 π.Χ. Αυτή η απάντηση εξετάζει αυτούς τους λόγους και τους βρίσκει προβληματικούς.

Colette Briffard, "Gen 16,13: Hagar a-t-elle vu Dieu?", 436-438
Το μασωριτικό κείμενο του Γεν 16, 13 θα πρέπει να κατανοηθεί ως μία συνειδητή έμμεση αναφορά στο Έξ 33, 23 και σκοπό έχει να τονίσει το γεγονός ότι η Άγαρ δεν είδε ένα θεϊκό όραμα το οποίο να ήταν ανώτερο από εκείνο του Μωυσή.

Nili Samet, "Two Sumerian Parallels to Isaiah 55,10", 439-440