Το νέο τεύχος του NTS / The current issue of NTS

Στο τρέχον τεύχος του New Testament Studies 56:4 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Michael Peppard, "The Eagle and the Dove: Roman Imperial Sonship and the Baptism of Jesus (Mark 1.9-11)", 431-451
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η κοινή αντίληψη για την ιδιότητα των αυτοκρατόρων ως υιών του θεού θα πρέπει να επαναπροσαρμοσθεί δίνοντας τώρα έμφαση στη σημασία που έχει η υιοθεσία στη ρωμαϊκή κοινωνία και στην αυτοκρατορική ιδεολογία. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η παρουσίαση της βάπτισης του Ιησού στο κατά Μάρκον ευαγγέλιο, όπου αποδεικνύεται η αξία της ανάγνωσης της Κ.Δ. μέσα στη νέα αυτή συνάφεια της θείας υιοθεσίας. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι μέσω της χρήσης διαφόρων πηγών από την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή το περιστέρι μπορεί να ερμηνευθεί ως ένας οιωνός κι ένα αντισύμβολο του ρωμαϊκού αετού, ο οποίος με τη σειρά του ήταν το σύμβολο της θεϊκής εύνοιας, της εκλογής και της ανόδου στην εξουσία.

Eve-Marie Becker, "Die markinischen Summarien—ein literarischer und theologischer Schlüssel zu Mark 1–6", 452-474
Με βάση ένα συγκεκριμένο ορισμό της λογοτεχνικής μορφής της περίληψης / summary / summarium / sommaire, η οποία θα πρέπει να διακριθεί από την επιτομή (π.χ. Μκ 1, 14-15. 8, 31) ή τη "σκιαγράφηση μίας ιστορίας" (π.χ. Πράξεις των Αποστόλων) η συγγραφέας αναλύει τη λογοτεχνική και θεολογική λειτουργία των τριών summaria τα οποία απαντούν στα Μκ 1-6 (1, 32-34. 3, 7-12. 6 54-56). Σε αυτά ο συγγραφέας του κατά Μάρκον όχι μόνο παρέχει μία μακροκειμενική δομή της αφήγησής του, αλλά δίνει επίσης μία θεολογική ερμηνεία και εντάσσει μέσα στην αφήγηση τη δράση του Ιησού στη Γαλιλαία κι έτσι αναπτύσσει κάποια βασικά σημεία της ιστορίας του ευαγγελίου.

Lee A. Johnson & Robert C. Tannehill, "Lilies Do Not Spin: A Challenge to Female Social Norms", 475-490
Το λόγιο για τα πουλιά και τα κρίνα παρουσιάζει μία πρόκληση σε σχέση με τους οικιακούς ρόλους των ανδρών, που παρέχουν την τροφή και των γυναικών που παρέχουν το ρουχισμό κι ανοίγει έτσι τη δυνατότητα στο να μπορούν αυτές οι αρμοδιότητες να παραμεληθούν εξαιτίας μίας υψηλότερης προτεραιότητας. Αυτή η πρόκληση σχετίζεται με καταστάσεις που εννοούνται στα κείμενα της Q. Η πρόκληση είναι μία απειλή τόσο για την επιβίωση της οικογένειας όσο και για την θέση τιμή. Οι συγγραφείς παρέχουν μαρτυρίες με τις οποίες καθίσταται σαφές ότι το κλώσιμο και η ύφανση έχουν ιδιαίτερη σημασία στα πολισμικά μοντέλα της ιδανικής γυναίκας και συμβάλλουν στην τιμή της γυναίκας. Αυτές οι μαρτυρίες συμβάλλουν στη συνειδητοποίηση της πιθανής σύγκρουσης με τις κοινωνικές επιταγές η οποία υπάρχει εν δυνάμει στην περικοπή για τα πουλιά και τα κρίνα.

Friedrich Gustav Lang, "Abraham geschworen – uns gegeben. Syntax und Sinn im Benediktus (Lukas 1.68–79)", 491-512
Ο ύμνος του Ζαχαρία (Benedictus) είναι έργο του ίδιου του Λουκά. Η σύνταξή του είναι είναι σαφής εφόσον το 1, 71 κατανοηθεί ως ζεύγμα και το 1, 73 ως υπερβατόν. Διακρίνεται σε τρία μέρη στα 3 +5+7 με διπλούς στίχους. Το θέμα τους είναι εσχατολογικό (1, 68-70: οι μεσσιανικές ελπίδες), εκκλησιολογικό (1, 71-75: η διαθήκη του Θεού) και σωτηριολογικό (1, 76-79: η συγχώρηση των αμαρτιών). Ο όρκος που δόθηκε στον Αβραάμ και χαρίσθηκε σε "εμάς" (1, 73) συνιστά το κέντρο του ύμνου. Ο ύμνος πηγάζει από την θεολογική σκέψη του Λουκά, τη γνώση του της μετάφρασης των Ο΄ και τη λογοτεχνική του ικανότητα που επιβεβαιώνεται από τις στιχομετρικές αναλογίες του ύμνου.

Jane Heath, "‘Some were saying, “He is good”’ (John 7.12b): ‘Good’ Christology in John's Gospel?", 513-535
Μακριά από τις κοινότοπες ερμηνείες που δίνονται σε διάφορα υπομνήματα, η χρήση από τον Ιωάννη του λεξιλογίου της "αγαθότητας" σε σχέση με τον Ιησού (ἀγαθός καί καλός) έχει χριστολογική σημασία. Υποδηλώνει την ενότητα του Ιησού με τον Θεό. Η ιωάννεια παρουσίαση της "αγαθότητας" του Ιησού και η ερμηνεία της Shema έρχεται σε αντίθεση με και συμπληρώνει τη συνοπτική ανάπτυξη αυτών των θεμάτων στην περικοπή για τον πλούσιο άνδρα (Μκ 10, 17-22 παραλ.).

David Briones, "Mutual Brokers of Grace: A Study in 2 Corinthians 1.3-11", 536-556
Η σχέση μεσιτείας χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο σε διάφορες περικοπές της Κ.Δ. Κατά ένα εκπληκτικό τρόπο μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις εφαρμόσθηκε στα παύλεια κείμενα. Ανάμεσα σε αυτούς που έκαναν χρήση αυτού του μοντέλου στη μελέτη του Παύλου είναι ο Stephan Joubert, ο οποίος χρησιμοποιεί το μοντέλο για να καταλήξει σε ένα πολύ ιεραρχικό συμπέρασμα σχετικά με το αποστολικό αξίωμα του Παύλου μέσα στην αλληλογραφία με τους Κορινθίους. Αντίθετα προς τον Joubert στο άρθρο υποστηρίζεται ότι, όταν το μοντέλο της μεσιτείας εφαρμοσθεί στο 2 Κορ 1, 3-11, προκύπτει ένα χαρακτηριστικό μοτίβο σχέσεων μέσα στην οικονομία της χάριτος, το οποίο χαρακτηρίζεται από μία διαπροσωπική αλληλεγγύη και μία αμοιβαία σχέση χάριτος. Αυτή η ανακάλυψη, ωστόσο προκύπτει μόνο εάν αναγνωρισθεί η "ακαταληλότητα" αυτού του μοντέλου.

Joshua W. Jipp, The Son's Entrance into the Heavenly World: The Soteriological Necessity of the Scriptural Catena in Hebrews 1.5-14", 557-575
Το Εβρ 1, 5-14 έχει αποδειχθεί δύσκολο να ενταχθεί μέσα στο γενικότερο πρόγραμμα του συγγραφέα της επιστολής. Η σύγχρονη έρευνα έχει τονίσει ορθά ότι η catena επικεντρώνεται στη βασιλική ενθρόνιση του Υιού του Θεού, το ερώτημα όμως όσον αφορά στο γιατί ο συγγραφέας θα έπρεπε να αρχίσει το επιχείρημά του με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να απαντηθεί. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το γεγονός, το οποίο περιγράφει η catena, δηλ. η ενθρόνιση του Υιού στον ουράνιο κόσμο, είναι κριτικής σημασίας για σύνολη τη λογική του επιχειρήματος του συγγραφέα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται η σωτηρία της ανθρωπότητας. Η πιθανότητα αυτού του συμπεράσματος επιβεβαιώνεται από την inclusio στα 1, 5-14 και 12, 18-29. Τέλος ο συγγραφέας εξετάζει εν συντομία τέσσερα κείμενα τα οποία δηλώνουν ότι ο συγγραφέας της επιστολής βλέπει την αφήγηση για τον Υιό και κυρίως την είσοδό του στο ουράνιο βασίλειο του Θεού, όπως αυτή περιγράφεται στα 1, 5-14, ως μία σωτηριολογική αναγκαιότητα, και ως σωτηριολογικό μοτίβο, για την ανθρωπότητα.

Alexander Weiss, "Keine Quästoren in Korinth: Zu Goodrichs (und Theißens) These über das Amt des Erastos (Röm 16.23)", 576-581
Σε ένα πρόσφατο άρθρο ο Goodrich επανέφερε τη θέση του Theissen ότι ο Έραστος, ο οἰκονόμος της πόλεως (Ρωμ 16, 23) έφερε το αξίωμα του quaestor, όταν ο Παύλος τον συνάντησε στην Κόρινθο. Στο άρθρο ωστόσο υποστηρίζεται ότι το δημοτικό αξίωμα του quaestor δεν υπήρχε στην Κόρινθο.