Στο τρέχον ηλεκτρονικό τεύχος του Hervormde teologiese studies 19:1 (2010) αναρτήθηκαν μεταξύ άλλων και δύο άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:
Jeremy Punt , "Empire as material setting and heuristic grid for New Testament interpretation: Comments on the value of postcolonial criticism"
Η αξία της μεταποικιακής ανάλυσης στην εξήγηση της διαβρωτικής παρουσίας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της επίδρασής της στους πρώτους ακόλουθους του Ιησού (στους πρώτους χριστιανούς), όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα στην Κ.Δ., είναι και σαφής (αν κανείς αναλογισθεί την προσφορά της στην ανάλυση καταστάσεων με άνισες σχέσεις εξουσίας) και περίπλοκη. Οι δυσκολίες οφείλονται τόσο στο υλικό και εννοιολογικό δυναμικό όσο και στους περιορισμούς που είναι εγγενείς στις μεταποικιακές βιβλικές σπουδές, καθώς επίσης και στις δυσκολίες που προκύπτουν κατά την πραγμάτευση ζητημάτων, όπως είναι η αυτοκρατορία και ο ιμπεριαλισμός. Η μελέτη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όσον αφορά στην επίδραση που άσκησε στον αρχέγονο Χριστιανισμό, απαιτεί να στρέψει ο ερευνητής την προσοχή του στις υλικές εκδηλώσεις της αυτοκρατορίας, στην ιδεολογική στήριξη της αυτοκρατορίας και στις θρησκευτικές πλευρές της. Η αυτοκρατορία ως έννοια μπορεί να κατανοηθεί με ποικίλους τρόπου, αλλά πάντοε οριζόταν επίσης τόσο από τους ισχυρούς όσο και από τους καταπιεσμένου και επομένως είναι αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο που αυτή αξιοποιείται μέσα στα κείμενα της Κ.Δ.
Benno A. Zuiddam, "Die Skrif is aan ons toevertrou: Die implikasie van τὰ λόγια τοῦ θεοῦ in Romeine 3:2"
Στην επιστολή του Παύλου προς Ρωμαίους η φράση "τὰ λόγια τοῦ θεοῦ" αναφέρονται στο λόγο του Θεού τον οποίο εκείνος εμπιστεύθηκε στους Ιουδαίους ως λαό του. Αυτός συμπεριλαμβάνει ό,τι είπε μέσω του Μωυσή και των προφητών. Ο απόστολος το παρουσιάζει αυτό ως ένα ύψιστο προνόμιο, τόσο εξαιτίας του αυθεντικού περιεχομένου αυτού του λόγου όσο και εξαιτίας της προσωπικής εμπλοκής του Θεού στη Διαθήκη που αυτός ο λόγος εκπροσωπεί. Ο Παύλος χρησιμοποιεί αυτά καθαυτά τα λόγια του Θεού ως συλλογική αναφορά (όπως υπονοεί το τὰ) για κάθε θείο λόγο, τον οποίο ο Θεός εμπιστεύθηκε στους Ιουδαίους πριν την αποκάλυψη της δικαιοσύνης του Θεού εν Χριστώ, για την οποία εκ των προτέρων μαρτυρία αποτελούν τα λόγια τοῦ θεοῦ. Ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου υποστηρίζει ότι τα λόγια του Θεού αναφέρονται στη Βίβλο ως φαινόμενο, ως τον λόγο του Θεού που ο Θεός εμπιστεύθηκε στον ιουδαϊκό λαό.
Jeremy Punt , "Empire as material setting and heuristic grid for New Testament interpretation: Comments on the value of postcolonial criticism"
Η αξία της μεταποικιακής ανάλυσης στην εξήγηση της διαβρωτικής παρουσίας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της επίδρασής της στους πρώτους ακόλουθους του Ιησού (στους πρώτους χριστιανούς), όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα στην Κ.Δ., είναι και σαφής (αν κανείς αναλογισθεί την προσφορά της στην ανάλυση καταστάσεων με άνισες σχέσεις εξουσίας) και περίπλοκη. Οι δυσκολίες οφείλονται τόσο στο υλικό και εννοιολογικό δυναμικό όσο και στους περιορισμούς που είναι εγγενείς στις μεταποικιακές βιβλικές σπουδές, καθώς επίσης και στις δυσκολίες που προκύπτουν κατά την πραγμάτευση ζητημάτων, όπως είναι η αυτοκρατορία και ο ιμπεριαλισμός. Η μελέτη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όσον αφορά στην επίδραση που άσκησε στον αρχέγονο Χριστιανισμό, απαιτεί να στρέψει ο ερευνητής την προσοχή του στις υλικές εκδηλώσεις της αυτοκρατορίας, στην ιδεολογική στήριξη της αυτοκρατορίας και στις θρησκευτικές πλευρές της. Η αυτοκρατορία ως έννοια μπορεί να κατανοηθεί με ποικίλους τρόπου, αλλά πάντοε οριζόταν επίσης τόσο από τους ισχυρούς όσο και από τους καταπιεσμένου και επομένως είναι αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο που αυτή αξιοποιείται μέσα στα κείμενα της Κ.Δ.
Benno A. Zuiddam, "Die Skrif is aan ons toevertrou: Die implikasie van τὰ λόγια τοῦ θεοῦ in Romeine 3:2"
Στην επιστολή του Παύλου προς Ρωμαίους η φράση "τὰ λόγια τοῦ θεοῦ" αναφέρονται στο λόγο του Θεού τον οποίο εκείνος εμπιστεύθηκε στους Ιουδαίους ως λαό του. Αυτός συμπεριλαμβάνει ό,τι είπε μέσω του Μωυσή και των προφητών. Ο απόστολος το παρουσιάζει αυτό ως ένα ύψιστο προνόμιο, τόσο εξαιτίας του αυθεντικού περιεχομένου αυτού του λόγου όσο και εξαιτίας της προσωπικής εμπλοκής του Θεού στη Διαθήκη που αυτός ο λόγος εκπροσωπεί. Ο Παύλος χρησιμοποιεί αυτά καθαυτά τα λόγια του Θεού ως συλλογική αναφορά (όπως υπονοεί το τὰ) για κάθε θείο λόγο, τον οποίο ο Θεός εμπιστεύθηκε στους Ιουδαίους πριν την αποκάλυψη της δικαιοσύνης του Θεού εν Χριστώ, για την οποία εκ των προτέρων μαρτυρία αποτελούν τα λόγια τοῦ θεοῦ. Ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου υποστηρίζει ότι τα λόγια του Θεού αναφέρονται στη Βίβλο ως φαινόμενο, ως τον λόγο του Θεού που ο Θεός εμπιστεύθηκε στον ιουδαϊκό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου