M. Gerhards, "Die biblischen 'Hethiter'", 145-179
Η βιβλική μαρτυρία για τους "Χεττίτες" είναι τριών ειδών: (α) οι Χ. ως ένας αυτόχθων πληθυσμός στην προϊσραηλιτική Χαναάν, (β) οι Χ. στο περιβάλλον του Δαυίδ και (γ) οι Χ. που ζουν έξω από την Παλαιστίνη. Οι πληροφορίες για την τρίτη ομάδα σαφώς συνδέονται με τα νεο-Χεττιτικά κράτη στη Β. Συρία και στη γύρω περιοχή. Όσον αφορά στις πληροφορίες σχετικά με τις άλλες δύο ομάδες ο συγγραφέας προσπαθεί να καταδείξει ότι πρόκειται για Ινδο-άρειες ομάδες στην Παλαιστίνη, των οποίων τα μέλη ονομάζονταν "Χεττίτες" με βάση τις πολιτισμικές τους σχέσεις με τις περιοχές της Συρίας, στις οποίες επικράτησαν αργότερα οι Χεττίτες.
R. Haase, "Eine Bemerkung zum zweiten Satz des §200b der hethitischen Rechtssatzung", 180-183
Στο σύντομο αυτό άρθρο επανεξετάζεται ο νόμος 200 των Χεττιτικών Νόμων (εκπαίδευση των μαθητευομένων). Ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κείμενο έχει παραφθαρεί και θα πρέπει να αποκατασταθεί. Κατά συνέπεια η τιμωρία της παράδοσης ενός προσώπου στο προσβαλλόμενο μέρος επιβάλλεται σε έναν αρχιτεχνίτη που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του.
R. Heckl, "Wann ist mit dem Abschluss des Pentateuchs zu rechnen?", 184-204
Το απόσπασμα του Εκαταίου του Αβδηρίτη που παρατίθεται από τον Διόδωρο, στο οποίο στηρίζεται το παρόν άρθρο, αναφέρεται σε μία παλιά ελληνική μετάφραση της Πεντατεύχου, η οποία με τη σειρά της συνδέεται με τη μετάφραση των Ο΄. Κατά συνέπεια η Πεντάτευχος θα πρέπει να υπήρχε στην ελληνική της μετάφραση στην Αλεξάνδρεια γύρω στο 315/14 π.Χ. Με βάση αυτην την πληροφορία ο συγγραφέας του άρθρου οδηγείται στο συμπέρασμα ότι η Πεντάτευχος πρέπει να ολοκληρώθηκε περί τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. το αργότερο.
M.G. Klingbeil, "Mapping the Literary to the Literal Image", 205-222
Ο συγγραφέας συγκρίνει τις επιμέρους μεταφορές της γενικότερης μεταφοράς του Ουράνιου Πολεμιστή στον εβραϊκό Ψαλτήρα με εικονογραφικά στοιχεία των παραστάσεων του θεού της καταιγίδας και του πολέμου Baal στην εικονογραφία της αρχαίας Εγγύς Ανατολής.
C. Peust, "Zur assyrischen Vokalharmonie und zum Wortakzent des Akkadischen", 223-233
Ο συγγραφέας στηρίζεται στις σύγχρονες θεωρίες για τη λεγόμενη ασσυριακή αρμονία των φωνηέντων και επανεξετάζει τους κανόνες τονισμού της ασσυριακής ακκαδικής διαλέκτου. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο τονισμός της ασσυριακής ακκαδικής ομοιάζει σε γενικές γραμμές τον "εβραϊκό τύπο", όπου η έμφαση βρίσκεται στην τελευταία συλλαβή της ρίζας στα ουσιαστικά και ρήματα.
Κ. Radde-Antweiler, "»Study the Ritual not the Belief?«. Ritualtheoretische Analysen alttestamentlicher Texte", 234-246
Oι τελετουργίες και η επιστημονική ανάλυσή τους είναι ένα προσφιλές θέμα των τελευταίων χρόνων. Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη - σε αντίθεση προς τις μελέτες από τις αγγλοσαξονικές χώρες- ότι αυτές οι νέες μελέτες δεν συμπεριλαμβάνονται στις παλαιοδιαθηκικές σπουδές. Η συγγραφέας συζητά κατά πόσο τα συμπεράσματα της θεωρίας της τελετουργίας μπορούν να προσφέρουν στον τομέα των βιβλικών σπουδών. Προκειμένου να δοθεί μία ικανοποιητική απάντηση, παρουσιάζονται κριτικά δύο πρόσφατες μονογραφίες.: »Rituals and Ritual Theory in Ancient Israel« του Ithmar Gruenwald και »Bridging the Gap. Ritual and Ritual Texts in the Bible« του Gerald Klingbeil. Και τα δύο έργα επικεντρώνονται στις τελετουργίες και τα τελετουργικά κείμενα και προσπαθούν να εντάξουν σε αυτές ανθρωπολογικές μεθοδολογίες. Παρά ταύτα το ερώτημα παραμένει κατά πόσο και πώς η επικέντρωση στις πράξεις κι όχι στους λόγους μπορεί να οδηγήσει σε γόνιμα συμπεράσματα.
R. Haase, "Eine Bemerkung zum zweiten Satz des §200b der hethitischen Rechtssatzung", 180-183
Στο σύντομο αυτό άρθρο επανεξετάζεται ο νόμος 200 των Χεττιτικών Νόμων (εκπαίδευση των μαθητευομένων). Ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κείμενο έχει παραφθαρεί και θα πρέπει να αποκατασταθεί. Κατά συνέπεια η τιμωρία της παράδοσης ενός προσώπου στο προσβαλλόμενο μέρος επιβάλλεται σε έναν αρχιτεχνίτη που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του.
R. Heckl, "Wann ist mit dem Abschluss des Pentateuchs zu rechnen?", 184-204
Το απόσπασμα του Εκαταίου του Αβδηρίτη που παρατίθεται από τον Διόδωρο, στο οποίο στηρίζεται το παρόν άρθρο, αναφέρεται σε μία παλιά ελληνική μετάφραση της Πεντατεύχου, η οποία με τη σειρά της συνδέεται με τη μετάφραση των Ο΄. Κατά συνέπεια η Πεντάτευχος θα πρέπει να υπήρχε στην ελληνική της μετάφραση στην Αλεξάνδρεια γύρω στο 315/14 π.Χ. Με βάση αυτην την πληροφορία ο συγγραφέας του άρθρου οδηγείται στο συμπέρασμα ότι η Πεντάτευχος πρέπει να ολοκληρώθηκε περί τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. το αργότερο.
M.G. Klingbeil, "Mapping the Literary to the Literal Image", 205-222
Ο συγγραφέας συγκρίνει τις επιμέρους μεταφορές της γενικότερης μεταφοράς του Ουράνιου Πολεμιστή στον εβραϊκό Ψαλτήρα με εικονογραφικά στοιχεία των παραστάσεων του θεού της καταιγίδας και του πολέμου Baal στην εικονογραφία της αρχαίας Εγγύς Ανατολής.
C. Peust, "Zur assyrischen Vokalharmonie und zum Wortakzent des Akkadischen", 223-233
Ο συγγραφέας στηρίζεται στις σύγχρονες θεωρίες για τη λεγόμενη ασσυριακή αρμονία των φωνηέντων και επανεξετάζει τους κανόνες τονισμού της ασσυριακής ακκαδικής διαλέκτου. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο τονισμός της ασσυριακής ακκαδικής ομοιάζει σε γενικές γραμμές τον "εβραϊκό τύπο", όπου η έμφαση βρίσκεται στην τελευταία συλλαβή της ρίζας στα ουσιαστικά και ρήματα.
Κ. Radde-Antweiler, "»Study the Ritual not the Belief?«. Ritualtheoretische Analysen alttestamentlicher Texte", 234-246
Oι τελετουργίες και η επιστημονική ανάλυσή τους είναι ένα προσφιλές θέμα των τελευταίων χρόνων. Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη - σε αντίθεση προς τις μελέτες από τις αγγλοσαξονικές χώρες- ότι αυτές οι νέες μελέτες δεν συμπεριλαμβάνονται στις παλαιοδιαθηκικές σπουδές. Η συγγραφέας συζητά κατά πόσο τα συμπεράσματα της θεωρίας της τελετουργίας μπορούν να προσφέρουν στον τομέα των βιβλικών σπουδών. Προκειμένου να δοθεί μία ικανοποιητική απάντηση, παρουσιάζονται κριτικά δύο πρόσφατες μονογραφίες.: »Rituals and Ritual Theory in Ancient Israel« του Ithmar Gruenwald και »Bridging the Gap. Ritual and Ritual Texts in the Bible« του Gerald Klingbeil. Και τα δύο έργα επικεντρώνονται στις τελετουργίες και τα τελετουργικά κείμενα και προσπαθούν να εντάξουν σε αυτές ανθρωπολογικές μεθοδολογίες. Παρά ταύτα το ερώτημα παραμένει κατά πόσο και πώς η επικέντρωση στις πράξεις κι όχι στους λόγους μπορεί να οδηγήσει σε γόνιμα συμπεράσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου