Στο νέο τεύχος του Journal for the Study of the Old Testament 34:3 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Jonathan P. Burnside, "Exodus and Asylum: Uncovering the Relationship between Biblical Law and Narrative", 243-266
Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του βιβλικού νόμου και των αφηγήσεων που αφορούν στο θέμα του ασύλου. Παρατηρεί ότι η αφήγηση για το Μωυσή που αναζητά άσυλο μακριά από τον Φαραώ στα Έξ 14-15 επαναλαμβάνεται σε μεγαλύτερο βαθμό στα Έξ 14-15 και ότι η φυγή του Ισραήλ από την Αίγυπτο στην έρημο του Σινά μπορεί να θεωρηθεί μεταξύ άλλων κι ως ένα μεγάλη κλίμακας παράδειγμα αναζήτησης ασύλου. Επίσης υποστηρίζει ότι υπάρχουν βασικές ομοιότητες όσον αφορά στη δομή μεταξύ των δύο αφηγήσεων για το άσυλο κ αι των βιβλικών νόμων για το άσυλο (Έξ 21,12-14. Αρ 35,9-34. Δτν 19,1-13). Αυτά τα ευρήματα έχουν ποικίλες προεκτάσεις στη μελέτη του βιβλικού νόμου. Οδηγούν στο συμπέρασα ότι οι βιβλικοί νόμοι περί ασύλου μπορούν να κατανοηθούν ως "παραδείγματικές περιπτώσεις" που στηρίζονται στις αφηγήσεις της Εξόδου ως μέρος της κοινωνικής τους δομής. Επίσης συμβάλλει στο να δοθεί απάντηση στο ερώτημα γιατί οι βιβλικοί νόμοι του ασύλου ασχολούνται με την φυγή στην περίπτωση της κατηγορίας για φόνο κι όχι με άλλες περιπτώσεις, οι οποίες συχνά απαντούν στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. Ο Ισραήλ κατανόησε τον εαυτό του όχι απλά ως ένα έθνος φυγάδων δούλων αλλά επίσης κι ως ένας λαός που εξασφάλισε άσυλο.
Joann Scurlock, "Departure of Ships? An Investigation of צי in Numbers 24.24 and Isaiah 33.23", 267-282
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η εβραϊκή λέξη צי δεν είναι αιγυπτιακό δάνειο που σημαίνει "πλοίο" αλλά ένα ουσιαστικό (από τη ρίζα "επελαύνω, επέρχομαι") που σημαίνει "στρατιωτική εκστρατεία" ή κάτι παρόμοιο. Αυτή η νέα κατανόηση απαιτεί επανερμηνεία δύο σημαντικών περικοπών, όπου απαντά η λέξη, δηλαδή των Αρ 24,23-24 και Ησ 33,21-22. Ο συγγραφέας του άρθρου θεωρεί ότι το Αρ 24,23-24 είναι μία αναφορά στην πτώση της Ασσυρίας στα χέρια των Χαλδαίων, κάτι το οποίο δίνει στο κείμενο γεωγραφική σημασία και το χαρακτηρίζει ως μεταγενέστερη προσθήκη στο αρχικό κείμενο. Το Ησ 33,21-22 είναι ένας ύμνος σε μικρογραφία, όπου υποστηρίζεται ότι ο Γιαχβε περιγράφεται ως ένα απρόσιτο μέρος με ποτάμια και ρυάκια, μία μάλλον παράδοξη μεταφορά, η οποία όμως αποτυπώνει την αντίληψη για μια υπερβατική θεότητα μέσα στην αρχική της διατύπωση.
Talia Sutskover, "The Themes of Land and Fertility in the Book of Ruth", 283-294
Μια ποικιλία λέξεων από τa λεκτικό πεδίa "χώρα" και "ευφορία" απαντούν συχνά σε στρατηγικά σημεία μέσα στο βιβλίο της Ρουθ και συχνά συνοδεύονται από ιδιαίτερα σημασιολογικά και φωνητικά φαινόμενα. Ο συγγραφέας επικεντρώνεται στη συστηματική συγκέντρωση των λεξικολογικών / σημασιολογικών μοτίβων τα οποία συνδέουν μεταξύ τους τη χώρα και την ευφορία. Υποστηρίζει ότι το θέμα, το οποίο τονίζεται από τα στοιχεία αυτών των δύο εννοιών δημιουργεί για τη Ρουθ, την πρόγονο του βασιλιά Δαυίδ, μία σειρά από συνειρμούς σχετικά με τη γη της Beit-leem και της γέννηση του Ωβήδ (το όνομα του σημαίνει "καλλιεργητής της γης"). Έχουν μάλιστα ως σκοπό να αντικαταστήσουν τους αρνητικούς συνειρμούς που προκαλούσαν οι Μωαβίτες.
Yael Avrahami, "בוש in the Psalms— Shame or Disappointment?", 295-313
Η τιμή και η αισχύνη συζητώνται συχνά μέσα στο πλαίσιο μίας παν-μεσογειακής κοινωνιολογικής προσέγγισης. Με σκοπό να αξιολογηθεί το μοντέλο, ο συγγραφέας αναζητά τη σημασία των ρηματικών τύπων του בוש, όπως αυτοί απαντούν στους Ψαλμούς των Θρήνων, όπου μάλιστα απαντά περισσότερο από το ένα τρίτο των περιπτώσεων. Η σημασία της ρίζας ορίζεται με βάση τη συναφειακή ανάλυση καθώς επίσης κι ως συνώνυμες ή αντώνυμες ρίζες. Μία τέτοια έρευνα καθιστά σαφές ότι η σημασία του בוש είναι συνήθως "απογοήτευση" κι όχι "αισχύνη". Η εφαρμογή του παν-μεσογειακού μοντέλου σε περικοπές, όπου απαντούν ρηματικοί τύποι του בוש θα πρέπει επομένως να αξιολογηθεί εκ νέου σε μελλοντικές μελέτες. Επομένως σε αυτό το άρθρο καταδεικνύεται η σημασία μίας προσεκτικής εξέτασης κάθε όρου στη γλώσσα που απαντά πριν προχωρήσει κανείς στην εφαρμογή εξωτερικών μοντέλων στο κείμενο.
Daniel P. Bricker, "Proverbs 28.1-11: A Small Poem?", 315-330
Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ερευνητών όσον αφορά στην ύπαρξη ποιητικών υποενοτήτων στα Παρ 10,1-22,16 και 25,1-29,27. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν στοιχεία που βεβαιώνουν την ύπαρξη ποιητικών ενοτήτων σε αυτά τα κεφάλαια, οι οποίες υπερβαίνουν το απλό σχήμα των ζευγαριών, ενώ κάποιοι άλλοι το αρνούνται, λέγοντας ότι οι περισσότερες παροιμίες σε αυτά τα κεφάλαια περιορίζονται στην χαρακτηριστική μορφή παροιμίας που είναι το δίστιχο ρητό. Αυτοί που υποστηρίζουν την τελευταία άποψη δε βλέπουν καμιά μεγάλη ανάπτυξη πέρα από τα ποιητικά ζεύγη σε αυτά τα δύο τμήματα των Παροιμιών. Στο άρθρο υποστηρίζεται η ύπαρξη ενός μικρού ποιήματος στο Παρ 28,1-11 κι επίσης γίνεται η προσπάθεια να απαντηθούν κάποιες ενστάσεις που τέθηκαν από εκείνους που εκφράζουν επιφυλάξεις για την ύπαρξη ποιητικών ενοτήτων, όπως αυτών που προτείνονται στο παρόν άρθρο.
Jennifer Pfenniger, "Bakhtin Reads the Song of Songs", 331-349
Aν ο Mikhail Bakhtin διάβαζε το εβραϊκό κείμενο του Άσματος Ασμάτων θα έκανε τις εξής τρεις παρατηρήσεις: (α) το Άσμα είναι το Γεγονός των Γεγονότων, (β) το Άσμα αντιπροσωπεύει το κατεξοχήν φιλολογικό είδος και (γ) το Άσμα είναι η κατεξοχήν φραστική διατύπωση. Στο άρθρο εξετάζεται το Άσμα ως το κατεξοχήν γεγονός μέσα στη συνάφεια της ιστορίας της ερμηνείας του: το Άσμα ως αντιπροσωπευτικό φιλολογικό είδος αντιμετωπίζεται από επόψεως κειμένου και δομής και το Άσμα ως "κατεξοχήν φραστική έκφραση" εξετάζεται σε σχέση με τη σημασία και τη θέση που έχει μέσα στην υπόλοιπη εβραϊκή Βίβλο.
Esther H. Roshwalb, "Jeremiah 1.4-10: ‘Lost and Found’ in Translation and a New Interpretation", 351-376
Το Ιερ 1,4-10 περιγράφει την πρώτη συνάντηση του Θεού με τον Ιερεμία, μία συνάντηση, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την αποστολή του Ιερεμία ως προφήτη του Θεού. Στο κείμενο απαντούν δύο φιλολογικές τεχνικές: (α) η χρήση των στερεότυπων εκφράσεων, οι οποίες οδήγησαν τους εξηγητές στο να αντιμετωπίσουν τους στ. 4-10 ως την "καθαυτή κλήση" του Ιερεμία και (β) την παρουσία δύο κυρίαρχων θεμάτων - της ικανότητας στο λόγο και της φυσικής δύναμης. Αυτά τα θέματα τονίζουν τις ικανότητες του Ιερεμία ως προφήτη του Θεού, αναγκάζουν τον αναγνώστη να προσέξει το κείμενο και τον προετοιμάζουν για τους επόμενους δύο διαλόγους, οι οποίοι θεωρούνται από το συγγραφέα του άρθρου ως το πραγματικό κάλεσμα στην προφητική αποστολή. Οι σκοποί του άρθρου είναι: να γίνει μία αναλυτική φιλολογική και θεματική ανάλυση των στ. 4-10, να αξιολογηθούν οι συμβολές των ποικίλων μεταφράσεων στην κατανόηση του κειμένου, να προταθεί μία νέα μετάφρασή του κι έτσι να καταδειχθεί ότι αυτό το κείμενο δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις μίας "καθαυτής κλήσης" του Ιερεμία. Αυτή η διαπίστωση μπορεί να διαλύσει κάθε σύγχυση σχετικά με την κλήση του Ιερεμία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου