Στο νέο τεύχος του ZAW / In the new issue of ZAW

Στο νέο τεύχος του Zeitschrift für die alttestamentliche Wissenschaft 121:4 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Richard Whitekettle, "One if by And: Conjunctions, Taxonomic Development, and the Animals of Leviticus 11,26", 481-497

Ένα σύστημα ζωολογικής ταξινόμησης βάζει τάξη στον κατάλογο ζώων ενός πολιτισμικού συστήματος. Καθώς πτυχές αυτού του καταλόγου αλλάζουν μέσα στο χρόνο (π.χ. με την εισαγωγή νέων ζώων σε μία περιοχή), το σύστημα ταξινόμησης προσαρμόζεται για να λάβει υπόψη του τις νέες συνθήκες. Το Λευιτ 11 περιέχει το εκτενέστερο σύστημα ταξινόμησης στα ισραηλιτικά κείμενα και απαρτίζεται από διάφορα τμήματα, τα οποία περιλαμβάνουν κανόνες διατροφής στο Λευιτ 11,2-23 και τους νόμους για τα κουφάρια ζώων στο Λευιτ 11, 24-40. Ένας από αυτούς τους τελευταίους νόμους, στο Λευιτ 11,26, αναφέρεται στα ζώα ξηράς με οπλές που χρησιμοποιούνται για να σέρνουν τα οχήματα και τα οποία δεν έχουν διπλή οπλή και δεν είναι μηρυκαστικά (π.χ. όνοι, άλογα και μουλάρια), μία ομάδα ζώων η οποία δεν είχε παγιωθεί στην ισραηλιτική ζωολογική σκέψη, όταν οι νόμοι διατρoφής άρχισαν να διαμορφώνονται για πρώτη φορά. Aυτή η ταξινόμηση είχε πιθανόν παγιωθεί κατά τη διάρκεια της πρώιμης περιόδου της μοναρχίας με αποτέλεσμα να προσφέρει μία γνωστική ιεραρχία στη νέα κοινωνιοζωολογική κατάσταση που άρχισε να δημιουργείται στην ισραηλιτική κοινωνία, μία κατάσταση, της οποίας χαρακτηριστικό είναι η ένταξη των αλόγων και μουλαριών στην κοινωνία της εποχής. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάποια μορφή των νόμων για τα κουφάρια που απαντούν στο Λευιτ 11,26 και ίσως όλοι οι νόμοι για αυτά ήταν σε χρήση ήδη από την πρώιμη εποχή της μοναρχίας.

William A. Tooman, "Ezekiel's Radical Challenge to Inviolability", 498-514

To όραμα του ναού στο Ιεζ 8-11 έχει ερμηνευθεί ως ένα όραμα της αποχώρησης του Γιαχβέ από το Ναό. Yποστηρίζεται ότι η απομάκρυνση της θείας παρουσίας υπήρξε η αιτία της επιδρομής στην πόλη και της καταστροφής της από τους Βαβυλώνιους. Στο παρόν άρθρο υποστηρίζεται ότι τα Ιεζ 8-11 δεν παρουσιάζουν το όραμα της θείας εγκατάλειψης αλλά την επίσκεψή της με σκοπό την κρίση. Η παραδοσιακή άποψη υποθέτει ότι ο Ιεζεκιήλ επιβεβαιώνει την πεποίθηση για το απόρθητο της Σιών, όταν στην πραγματικότητα απορρίπτει κάθε τέτοια αντίληψη. Η μελέτη ξεκινά με μία προσεκτική εξέταση των σχετικών στοιχείων στα Ιεζ 8-11 και στη συνέχεια εξετάζει τα κίνητρα του Ιεζεκιήλ, όταν αμφισβητεί την παραπάνω πεποίθηση καθώς επίσης την ανάγκη να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία του Γιαχβέ λίγο πριν από την εθνική καταστροφή και την αιχμαλωσία.

Tim Bulkeley, "Amos 7, 1–8,3: cohesion and generic dissonance", 515-524

Στο άρθρο εξετάζονται τα στοιχεία εκείνα της γλώσσας του Αμώς 7,1-8,3 που συμβάλλουν στη συνοχή του κειμένου και πώς αυτά συσχετίζονται με τα ρητορικά χαρακτηριστικά του κειμένου με σκοπό να περάσουν ένα ενιαίο μήνυμα. Σε αυτήν την περικοπή η επανάληψη λέξεων είναι ένα ιδιαίτερα δυνατό συνεκτικό στοιχείο. Προάγει την ανάγνωση των περιγραφών των οραμάτων, τόσο των τριών που προηγούνται και του ενός που ακολουθεί, μαζί με τη βιογραφική αφήγηση στο 7,10-17. Έτσι παρά τις διαφορές στο φιλολογικό είδος και στην οπτική γωνία -το πρώτο πρόσωπο στις περιγραφές των οραμάτων και το τρίτο πρόσωπο στην αφήγηση- τα τμήματα αυτής της περικοπής, όπως την έχουμε σήμερα, έχουν μία σχέση μεταξύ τους. Όλα μαζί προάγουν τη θέση ότι ο Αμώς ήταν ένας αληθινός προφήτης κι ότι αυτό το μήνυμα της καταστροφής του βασιλείου του Ισραήλ ήταν πραγματικά ένας λόγος Κυρίου.

Aron Pinker, "Psalm 116,15 – Death of the Saints?", 529-539

Υποστηρίζεται εδώ ότι το Ψα 116,15 θα πρέπει να κατανοηθεί ξεκινώντας από την υπόθεση ότι είτε (α) το πυκνά γραμμένο αρχικό κείμενο (וידיסחלהתומההוהייניעברקי) δε χωρίσθηκε σωστά είτε (β) ότι το μασωριτικό κείμενο είναι μια μεταγενέστερη αναδιάταξη ενός σωστά διαιρεμένου αρχικού κειμένου, הלהת ומה הוהי יניעב רקי וידיסח or וידיסח להת ומה הוהי יניעב רקי, όπου το ה του αρχικού הלהת εξέπεσε εξαιτίας της απλογραφίας, εξαιτίας της ομοιότητας που παρουσιάζουν τα ח/ה στην τετράγωνη γραφή ή ότι το להת είναι μία συντόμευση του הלהת.

Jean-Marie Auwers - Pieter Van Petegem, "Les voix du Cantique des cantiques Qui dit quoi dans le poème?", 540-556

Ένα από τα γοητευτικότερα ζητήματα στην ερμηνεία του Άσματος Ασμάτων είναι η συσχέτιση των στίχων με διαφορετικούς χαρακτήρες της ιστορίας. Στην αρχή του άρθρου οι συγγραφείς παρουσιάζουν τους στίχους που σχετίζονται είτε με την πρωταγωνίστρια είτε με τον αγαπημένο είτε με κάποιον άλλο χαρακτήρα. Στη συνέχεια ακολουθεί μία συζήτηση των κειμένων εκείνων που δεν σχετίζονται με κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Τέλος οι συγγραφείς σημειώνουν ότι υπάρχουν πάρα πολλά σημεία του κειμένου που δεν είναι βέβαιο σε ποιον χαρακτήρα αποδίδονται.

Johannes Thon, "Sprache und Identitätskonstuktion. Das literarische Interesse von Neh 13,23–27 und die Funktion dieses Textes im wissenschaftlichen Diskurs", 557-576

Το Νεεμ 13,23-27 προσφέρει ένα σημαντικό στοιχείο (το οποίο βέβαια πρέπει να γίνει αντικείμενο ερμηνείας) για το πολυσυζητημένο ερώτημα από ποια εποχή κι εξής τα εβραϊκά έπαψαν να είναι η πρώτη γλώσσα των Ιουδαίων: ήταν μετά την Αιχμαλωσία ή μόλις το 200 μ.Χ.; Οι Εβραίοι γραμματικοί που υποστήριξαν την πρώτη άποψη ήθελαν έτσι να τονίσουν τη διάκριση μεταξύ των βιβλικών εβραϊκών ως της καθιερωμένης γλώσσας, η οποία καθόριζε και την ταυτότητα του λαού, και των μεταγενέστερων σταδίων της γλώσσας. Ο συγγραφέας του άρθρου ερμηνεύει το παράπονο του Νεεμία σχετικά με την γλωσσική χαλαρότητα στον Ιούδα μέσα από μία σύγκριση: το κείμενο αξιολογεί τη γλωσσική κατάσταση στον Ιούδα από την οπτική μίας λόγιας γλώσσας η οποία είχε αναπτυχθεί στο Golah και θεωρεί τη δεύτερη ως ένα σημάδι ταυτότητας. Από την άλλη η δημοτική (ή δημοτικές) γλώσσα (γλώσσες) ήταν κτήμα τόσο των Ιουδαίων όσο και των γειτόνων τους.

Tzvi Novick, "ןימאה in Jud 11,20 and the Semantics of Assent", 577-583

Η λέξη ןימאה στο Κρ 11,20 δηλώνει την χορήγηση άδειας. Το σημασιολογικό εύρος του ןימאה εύκολα ανοίγει για να συμπεριλάβει την άδεια εξαιτίας του ןימאה καθώς μάλιστα το -ל, συνήθως δηλώνει την συμφωνία με το λόγο κάποιου άλλου, είτε είναι η πίστη στην αλήθειά του (στην περίπτωση του ισχυρισμού) είτε είναι υπακοή (στην περίπτωση της εντολής ή της παράκλησης). Μία εκτίμηση του σημασιολογικού πεδίου του ρήματος συμβάλλει στο να επιλυθεί το ερμηνευτικό πρόβλημα που συνδέεται με την αμαρτία του Μωυσή και του Ααρών στο Αρ 20,12.

Stefan Bojowald, "Bemerkung zum Determinativ »Laufende Beine« nach dem ägyptischen Wort »Ir« »El«", 584-587

Σε αυτό το άρθρο εξετάζεται και πάλι το ανεστραμμένο προσδιοριστικό "πόδια που περπατούν" μετά τα »Ir« »El«. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αυτό το προσδιοριστικό θα μπορούσε να έχει αιγυπτιακή προέλευση και προτείνει δύο πιθανές λύσεις σχετικά με την προέλευσή του.

Dierk Lange, "Biblical patriarchs from a pre-canonical source mentioned in the Dīwān of Kanem-Bornu (Lake Chad region)", 588-598

Οι ερμηνευτές συνήθως υποθέτουν ότι οι πληροφορίες στους βασιλικούς καταλόγους της Δ. Αφρικής και στα χρονικά που αφορούν στην αρχαία Εγγύς Ανατολή προέρχονται από αραβικά κείμενα. Αυτό όμως δε φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση των καταλόγων των βιβλικών πατριαρχών που συμπεριλαμβάνονται στο Dīwān των βασιλέων του Kanem-Bornu. Κατά πάσα πιθανότητα Ισραηλίτες μετανάστες έφεραν μαζί τους αυτήν τη γνώση, όταν εγκατέλειψαν την Συρία-Παλαιστίνη μαζί με άλλες ομάδες μετά την πτώση της ασσυριακής αυτοκρατορίας κατά το τέλος του 7ου αι. π.Χ.