J. Malmes, "Die Erzählung von Jiftach und seiner Tochter (Ri 11,29–40). Eine empirische Lesestudie", 1-30
H βιβλική αφήγηση του Ιεφθάε και της κόρης του (κρ 11,29-40) έχει πολλά κενά, τα οποία θα πρέπει να συμπληρώσουν οι αναγνώστες κατά τη διαδικασία της πρόσληψης και αρκετές ασάφειες, τις οποίες πρέπει να ερμηνεύσουν. Ο κάθε αναγνώστης διαβάζει το κείμενο με άλλες προσδοκίες και έχοντας διαφορετικές προϋποθέσεις, με αποτέλεσμα αυτές οι αναγνώσεις να είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Ενώ υπάρχουν πολλές ερμηνείες του κειμένου από απόψεως της αισθητικής της πρόσληψης, οι ερμηνείες και οι εντυπώσεις που προκαλεί η αφήγηση στο σύγχρονο πραγματικό αναγνώστη σπάνια εξετάζονται. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να ελέγξει κατά ο ιδιαίτερος αφηγηματικός τρόπος του κειμένου επηρεάζει τους αναγνώστες στη διαδικασία πρόσληψης και στην αξιολόγηση των πράξεων και προσώπων της ιστορίας. Με σκοπό να εντοπισθούν τα πολλά κενά και να αναλυθεί ο τρόπος αφήγησης, αρχικά ο συγγραφές κάνει μία αφηγηματική ανάλυση του κειμένου. Ακολουθεί η παρουσίαση των συμπερασμάτων της εμπειρικής μελέτης καθώς επίσης ο σχολιασμός τους.
Werner Urbanz, "Die Gebetsschule des Jesus Sirach; Bemerkungen zu Inhalten, Subjekten und Methoden des Gebets im Sirachbuch", 31-48
Στο βιβλίο του Σειράχ απαντούν προσευχές και μία πληθώρα μαρτυρίες για την προσευχή στην πράξη και στη θεωρία. Οι θρήνοι (σε περιστάσεις ανάγκης, αμαρτίες) και ο αίνος (δημιουργία, ιστορία και ανθρωπολογία) είναι ουσιαστικής σημασίας για το περιεχόμενο της προσευχής. Τα κύρια υποκείμενα της προσευχής είναι οι μαθητές του Σειράχ. Δίπλα σε αυτού αναφορές στους ανθρώπους γενικά καθώς και παραδείγματα από την ιστορία (π.χ. ο Δαυίδ) διαδραματίζουν έναν ουσιαστικό ρόλο. Η προτροπή για προσευχή βρίσκεται σε παραδείγματα από τη ζωή αλλά και σε μία σειρά από προτροπές για εφαρμογή.
Boris Repschinski, "Warum mussten Hananias und Saphira sterben?", 49-61
Η αφήγηση του θανάτου του Ανανία και της Σαπφείρας αποτελεί πάντοτε ένα πρόβλημα στην έρευνα των Πράξεων. Στη μελέτη του ο συγγραφέας προτείνει την κατανόηση της αφήγησης μέσα στη συνάφεια των Πρξ 2-5 κι ως μία δίκη, η οποία αντιπαραβάλλεται προς τις προσαγωγές των αποστόλων μπροστά στο Συνέδριο και η οποία παρουσιάζει τη μετάθεση της δικαστικής εξουσίας από τις αρχές του Ναού στην κοινότητα και η οποία αντικαθιστά την εξουσία των Ιουδαίων αρχόντων με εκείνη των αποστόλων.
Andreas Heindl, "Findet Judas im paulinischen Schrifttum Erwähnung? Versuch einer Antwort auf eine selten gestellte Frage", 45-71
Ο Ιούδας Ισκαριώτης απαντά εκ πρώτης όψεως μόνο σε πέντε κείμενα της Κ.Δ.: στα τέσσερα ευαγγέλια και στις Πράξεις. Στην παρούσα έρευνα ο συγγραφέας θέτει το ερώτημα και αποπειράται να το απαντήσει, εάν στα γνήσια παύλεια κείμενα υπάρχουν ίχνη αυτής της αινιγματικής μορφής. Τα δύο στερεότυπα, που χρησιμοποιούνται για τον Ιούδα, δηλ. οι εκφράσεις "εἷς ἐκ τῶν δώδεκα" και "ὁ παραδιδοὺς τὸν Ἰησοῦν" παραπέμπουν στους στίχους 1Κορ 11,23 και 15,5, τα οποία χρήζουν μίας εις βάθος ανάλυσης.
H βιβλική αφήγηση του Ιεφθάε και της κόρης του (κρ 11,29-40) έχει πολλά κενά, τα οποία θα πρέπει να συμπληρώσουν οι αναγνώστες κατά τη διαδικασία της πρόσληψης και αρκετές ασάφειες, τις οποίες πρέπει να ερμηνεύσουν. Ο κάθε αναγνώστης διαβάζει το κείμενο με άλλες προσδοκίες και έχοντας διαφορετικές προϋποθέσεις, με αποτέλεσμα αυτές οι αναγνώσεις να είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Ενώ υπάρχουν πολλές ερμηνείες του κειμένου από απόψεως της αισθητικής της πρόσληψης, οι ερμηνείες και οι εντυπώσεις που προκαλεί η αφήγηση στο σύγχρονο πραγματικό αναγνώστη σπάνια εξετάζονται. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να ελέγξει κατά ο ιδιαίτερος αφηγηματικός τρόπος του κειμένου επηρεάζει τους αναγνώστες στη διαδικασία πρόσληψης και στην αξιολόγηση των πράξεων και προσώπων της ιστορίας. Με σκοπό να εντοπισθούν τα πολλά κενά και να αναλυθεί ο τρόπος αφήγησης, αρχικά ο συγγραφές κάνει μία αφηγηματική ανάλυση του κειμένου. Ακολουθεί η παρουσίαση των συμπερασμάτων της εμπειρικής μελέτης καθώς επίσης ο σχολιασμός τους.
Werner Urbanz, "Die Gebetsschule des Jesus Sirach; Bemerkungen zu Inhalten, Subjekten und Methoden des Gebets im Sirachbuch", 31-48
Στο βιβλίο του Σειράχ απαντούν προσευχές και μία πληθώρα μαρτυρίες για την προσευχή στην πράξη και στη θεωρία. Οι θρήνοι (σε περιστάσεις ανάγκης, αμαρτίες) και ο αίνος (δημιουργία, ιστορία και ανθρωπολογία) είναι ουσιαστικής σημασίας για το περιεχόμενο της προσευχής. Τα κύρια υποκείμενα της προσευχής είναι οι μαθητές του Σειράχ. Δίπλα σε αυτού αναφορές στους ανθρώπους γενικά καθώς και παραδείγματα από την ιστορία (π.χ. ο Δαυίδ) διαδραματίζουν έναν ουσιαστικό ρόλο. Η προτροπή για προσευχή βρίσκεται σε παραδείγματα από τη ζωή αλλά και σε μία σειρά από προτροπές για εφαρμογή.
Boris Repschinski, "Warum mussten Hananias und Saphira sterben?", 49-61
Η αφήγηση του θανάτου του Ανανία και της Σαπφείρας αποτελεί πάντοτε ένα πρόβλημα στην έρευνα των Πράξεων. Στη μελέτη του ο συγγραφέας προτείνει την κατανόηση της αφήγησης μέσα στη συνάφεια των Πρξ 2-5 κι ως μία δίκη, η οποία αντιπαραβάλλεται προς τις προσαγωγές των αποστόλων μπροστά στο Συνέδριο και η οποία παρουσιάζει τη μετάθεση της δικαστικής εξουσίας από τις αρχές του Ναού στην κοινότητα και η οποία αντικαθιστά την εξουσία των Ιουδαίων αρχόντων με εκείνη των αποστόλων.
Andreas Heindl, "Findet Judas im paulinischen Schrifttum Erwähnung? Versuch einer Antwort auf eine selten gestellte Frage", 45-71
Ο Ιούδας Ισκαριώτης απαντά εκ πρώτης όψεως μόνο σε πέντε κείμενα της Κ.Δ.: στα τέσσερα ευαγγέλια και στις Πράξεις. Στην παρούσα έρευνα ο συγγραφέας θέτει το ερώτημα και αποπειράται να το απαντήσει, εάν στα γνήσια παύλεια κείμενα υπάρχουν ίχνη αυτής της αινιγματικής μορφής. Τα δύο στερεότυπα, που χρησιμοποιούνται για τον Ιούδα, δηλ. οι εκφράσεις "εἷς ἐκ τῶν δώδεκα" και "ὁ παραδιδοὺς τὸν Ἰησοῦν" παραπέμπουν στους στίχους 1Κορ 11,23 και 15,5, τα οποία χρήζουν μίας εις βάθος ανάλυσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου