Το απόγευμα της Τρίτης (28 Ιουλίου 2009) συνεχίστηκαν οι εργασίες του κοινού σεμιναρίου των ομάδων Early Christianity & Early Judaism/Rabbinics.
Η πρώτη εισήγηση ήταν η δική μου εξαιτίας κάποιας μικρής αλλαγής στο πρόγραμμα. Το θέμα μου ήταν "The Use of Canonical and Non-Canonical Texts by Clement of Alexandria in Polemical Contexts: An Early Christian Example of Setting Boundaries and Signifying Identities". Σε αυτήν παρουσίασα τον τρόπο που χρησιμοποιεί ο Κλήμης Αλ. την Αγία Γραφή στο διάλογό του με αυτές τις ομάδες, τις οποίες θεωρεί έξω από τη δική του εκκλησιαστική ομάδα. Συζήτησα τον τρόπο επίσης που χρησιμοποιεί τον όρο "γραφή" και παράδοση σε αυτό το διάλογο καθώς και την επιχειρηματολογία του σχετικά με τον ορθό τρόπο κατανόησης και ερμηνείας της Γραφής. Χρησιμοποιώντας στοιχεία της κοινωνιολογικής θεωρίας για την ταυτότητα της ομάδας εξήγησα ότι με την αναφορά στην αρχαιότητα (η δική του ερμηνεία είναι εκείνη που στηρίζεται στη διδασκαλία του Κυρίου και των αποστόλων) ο Κλ. επιχειρηματολογεί ότι η δική του ερμηνεία είναι η μόνη αυθεντική κι εκείνη που οδηγεί στη γνώση (σε αντιδιαστολή προς εκείνην των αντιπάλων του). Ένα ενδιαφέρον φαινόμενο είναι η χρήση χωρίων από μη κανονικά κείμενα, τα οποία χρησιμοποιούν οι αντίπαλοί του και τα οποία ο Κλ. επανερμηνεύει αναδεικνύοντας κατά τη γνώμη του το αληθινό τους περιεχόμενο. Αυτό το κάνει όχι γιατί δεν γνωρίζει την πραγματική τους θεολογική αξία, αλλά προφανώς μέσα στη γενικότερη στρατηγική της αντιμετώπισης των συνομιλητών του. Το συμπέρασμα της παρουσίασης ήταν ότι ο Κλ. χρησιμοποιεί την Αγία Γραφή ως μέσο ορισμού των ορίων της ομάδος του και ενίσχυσης της ταυτότητάς της. Σε προσεχή ανάρτηση θα κάνω μία αναλυτική παρουσίαση της εισήγησης.
Η δεύτερη εισήγηση ήταν της καθ. Catrin Williams (Παν/μιο του Bangor, Ουαλλία), η οποία χρησιμοποιώντας το μοντέλο της πολιτισμικής μνήμης (cultural memory) σχολίασε την περικοπή Ιω 8,31-59. Αξιοποιώντας και μεταλλάσσοντας τη μνήμη για τον Αβραάμ, όπως αυτή διασώζεται μέσα σε παλαιότερες ιουδαϊκές παραδόσεις, ο Ιωάννης διαμορφώνει μία συλλογική μνήμη για την κοινότητα, στην οποία απευθύνεται. Ωστόσο από την άλλη πλευρά στο κείμενο καθίσταται σαφές ότι "τέκνα του Αβραάμ" δεν είναι χαρακτηρισμός της ταυτότητας των πιστών καθώς ο Ιησούς σαφώς διακρίνεται από αυτόν, ο οποίος είναι ο πατέρας των Ιουδαίων. Η κοινότητα των πιστών συνδέεται με τον Ιησού, ο οποίος είναι σαφώς ανώτερος του Αβραάμ.
Τρίτη στη σειρά ήταν η εισήγηση του Bob Royalty (Wabash College, Crawfordsville IN), ο οποίος σύγκρινε τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η Γραφή ως παράδοση στην Α΄ Τιμ και στο απόκρυφο ευαγγέλιο της Μαρίας ("Scripture as Tradition: Authority and Subversion in 1 Timothy and the Gospel of Mary"). Στο πρώτο μέρος της εισήγησής του ο ομιλητής παρουσίασε το θεωρητικό πλαίσιο της προσέγγισής του εξηγώντας όρους όπως "ορθοδοξία" και "αίρεση". Υποστήριξε την άποψη ότι η έννοια της αίρεσης υπάρχει πριν εμφανισθούν οι αιρετικοί. Στο δεύτερο μέρος παρουσίασε κεντρικά σημεία των δυο κειμένων σε σχέση με το θέμα της Γραφής και της παράδοσης. Σύμφωνα με την 1 Τιμ η μόνη αλήθεια είναι εκείνη που περιέχεται στην επιστολή και η οποία συνδέεται άμεσα με το πρόσωπο του Παύλου. Επιπλέον το θέμα του φύλου καταλαμβάνει μία σημαντική θέση στην επιστολή, καθώς ο συγγραφέας εκδηλώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις σχέσεις των δύο φύλων και ορίζει το ρόλο της γυναίκας με βάση τα ρωμαϊκά πρότυπα. Από την άλλη η ομάδα που βρίσκεται πίσω από το Ευαγγέλιο της Μαρίας θεωρεί με τη σειρά του ότι είναι η ομάδα που κατέχει την αλήθεια. Επιπλέον κι εδώ το φύλο έχει μία ιδιαίτερη θέση, καθώς τώρα οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να διδάσκουν. Επιπλέον το ίδιο ευαγγέλιο φαίνεται να ενθαρρύνει την παραγωγή και άλλων παρόμοιων κειμένων. Εδώ η παράδοση συνδέεται με μία γυναίκα και όχι με τον Πέτρο και τους υπόλοιπους μαθητές.
Η τελευταία εισήγηση ήταν του Lautaro Roig Lanzillotta (Πανεπιστήμιο του Groningen). Ο τίτλος της εισήγησή του ήταν "Self-Demarcation in Valentinianism?". Ο ομιλητής αντιδιέστειλε την ανθρωπολογία των Βαλεντινιανών, όπως αυτή παραδίδεται από τους Κλήμεντα Αλ. και τον Ειρηναίο και εκείνη που παραδίδεται σε ορισμένα κείμενα, τα οποία σήμερα θεωρούνται βαλεντινιανά κείμενα. Κατά τους χριστιανούς συγγραφείς σύμφωνα με την βαλεντινιανή ανθρωπολογία οι άνθρωποι διακρίνονται σε πνευματικούς, ψυχικούς και υλικούς. Αντίθετα με την εικόνα που μας παραδίδουν όμως εκείνοι οι Βαλεντιανοί φαίνεται να μην αισθάνονται την ανάγκη διάκρισής τους από τις υπόλοιπες ομάδες, αλλά αντίθετα έβλεπαν μία δυνατότητα σωτηρίας όλων. Σύμφωνα με τη σωτηριολογία τους καθετί πηγάζει από την ουράνια σφαίρα και καταλήγει πάλι σε εκείνη.
Η πρώτη εισήγηση ήταν η δική μου εξαιτίας κάποιας μικρής αλλαγής στο πρόγραμμα. Το θέμα μου ήταν "The Use of Canonical and Non-Canonical Texts by Clement of Alexandria in Polemical Contexts: An Early Christian Example of Setting Boundaries and Signifying Identities". Σε αυτήν παρουσίασα τον τρόπο που χρησιμοποιεί ο Κλήμης Αλ. την Αγία Γραφή στο διάλογό του με αυτές τις ομάδες, τις οποίες θεωρεί έξω από τη δική του εκκλησιαστική ομάδα. Συζήτησα τον τρόπο επίσης που χρησιμοποιεί τον όρο "γραφή" και παράδοση σε αυτό το διάλογο καθώς και την επιχειρηματολογία του σχετικά με τον ορθό τρόπο κατανόησης και ερμηνείας της Γραφής. Χρησιμοποιώντας στοιχεία της κοινωνιολογικής θεωρίας για την ταυτότητα της ομάδας εξήγησα ότι με την αναφορά στην αρχαιότητα (η δική του ερμηνεία είναι εκείνη που στηρίζεται στη διδασκαλία του Κυρίου και των αποστόλων) ο Κλ. επιχειρηματολογεί ότι η δική του ερμηνεία είναι η μόνη αυθεντική κι εκείνη που οδηγεί στη γνώση (σε αντιδιαστολή προς εκείνην των αντιπάλων του). Ένα ενδιαφέρον φαινόμενο είναι η χρήση χωρίων από μη κανονικά κείμενα, τα οποία χρησιμοποιούν οι αντίπαλοί του και τα οποία ο Κλ. επανερμηνεύει αναδεικνύοντας κατά τη γνώμη του το αληθινό τους περιεχόμενο. Αυτό το κάνει όχι γιατί δεν γνωρίζει την πραγματική τους θεολογική αξία, αλλά προφανώς μέσα στη γενικότερη στρατηγική της αντιμετώπισης των συνομιλητών του. Το συμπέρασμα της παρουσίασης ήταν ότι ο Κλ. χρησιμοποιεί την Αγία Γραφή ως μέσο ορισμού των ορίων της ομάδος του και ενίσχυσης της ταυτότητάς της. Σε προσεχή ανάρτηση θα κάνω μία αναλυτική παρουσίαση της εισήγησης.
Η δεύτερη εισήγηση ήταν της καθ. Catrin Williams (Παν/μιο του Bangor, Ουαλλία), η οποία χρησιμοποιώντας το μοντέλο της πολιτισμικής μνήμης (cultural memory) σχολίασε την περικοπή Ιω 8,31-59. Αξιοποιώντας και μεταλλάσσοντας τη μνήμη για τον Αβραάμ, όπως αυτή διασώζεται μέσα σε παλαιότερες ιουδαϊκές παραδόσεις, ο Ιωάννης διαμορφώνει μία συλλογική μνήμη για την κοινότητα, στην οποία απευθύνεται. Ωστόσο από την άλλη πλευρά στο κείμενο καθίσταται σαφές ότι "τέκνα του Αβραάμ" δεν είναι χαρακτηρισμός της ταυτότητας των πιστών καθώς ο Ιησούς σαφώς διακρίνεται από αυτόν, ο οποίος είναι ο πατέρας των Ιουδαίων. Η κοινότητα των πιστών συνδέεται με τον Ιησού, ο οποίος είναι σαφώς ανώτερος του Αβραάμ.
Τρίτη στη σειρά ήταν η εισήγηση του Bob Royalty (Wabash College, Crawfordsville IN), ο οποίος σύγκρινε τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η Γραφή ως παράδοση στην Α΄ Τιμ και στο απόκρυφο ευαγγέλιο της Μαρίας ("Scripture as Tradition: Authority and Subversion in 1 Timothy and the Gospel of Mary"). Στο πρώτο μέρος της εισήγησής του ο ομιλητής παρουσίασε το θεωρητικό πλαίσιο της προσέγγισής του εξηγώντας όρους όπως "ορθοδοξία" και "αίρεση". Υποστήριξε την άποψη ότι η έννοια της αίρεσης υπάρχει πριν εμφανισθούν οι αιρετικοί. Στο δεύτερο μέρος παρουσίασε κεντρικά σημεία των δυο κειμένων σε σχέση με το θέμα της Γραφής και της παράδοσης. Σύμφωνα με την 1 Τιμ η μόνη αλήθεια είναι εκείνη που περιέχεται στην επιστολή και η οποία συνδέεται άμεσα με το πρόσωπο του Παύλου. Επιπλέον το θέμα του φύλου καταλαμβάνει μία σημαντική θέση στην επιστολή, καθώς ο συγγραφέας εκδηλώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις σχέσεις των δύο φύλων και ορίζει το ρόλο της γυναίκας με βάση τα ρωμαϊκά πρότυπα. Από την άλλη η ομάδα που βρίσκεται πίσω από το Ευαγγέλιο της Μαρίας θεωρεί με τη σειρά του ότι είναι η ομάδα που κατέχει την αλήθεια. Επιπλέον κι εδώ το φύλο έχει μία ιδιαίτερη θέση, καθώς τώρα οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να διδάσκουν. Επιπλέον το ίδιο ευαγγέλιο φαίνεται να ενθαρρύνει την παραγωγή και άλλων παρόμοιων κειμένων. Εδώ η παράδοση συνδέεται με μία γυναίκα και όχι με τον Πέτρο και τους υπόλοιπους μαθητές.
Η τελευταία εισήγηση ήταν του Lautaro Roig Lanzillotta (Πανεπιστήμιο του Groningen). Ο τίτλος της εισήγησή του ήταν "Self-Demarcation in Valentinianism?". Ο ομιλητής αντιδιέστειλε την ανθρωπολογία των Βαλεντινιανών, όπως αυτή παραδίδεται από τους Κλήμεντα Αλ. και τον Ειρηναίο και εκείνη που παραδίδεται σε ορισμένα κείμενα, τα οποία σήμερα θεωρούνται βαλεντινιανά κείμενα. Κατά τους χριστιανούς συγγραφείς σύμφωνα με την βαλεντινιανή ανθρωπολογία οι άνθρωποι διακρίνονται σε πνευματικούς, ψυχικούς και υλικούς. Αντίθετα με την εικόνα που μας παραδίδουν όμως εκείνοι οι Βαλεντιανοί φαίνεται να μην αισθάνονται την ανάγκη διάκρισής τους από τις υπόλοιπες ομάδες, αλλά αντίθετα έβλεπαν μία δυνατότητα σωτηρίας όλων. Σύμφωνα με τη σωτηριολογία τους καθετί πηγάζει από την ουράνια σφαίρα και καταλήγει πάλι σε εκείνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου