Lunn, Nicholas P., "The last words of Jacob and Joseph : a rhetorico-structural analysis of Genesis 49:29-33 and 50:24-26", 161-179
Στο άρθρο εφαρμόζεται η κοινωνικορητορική μέθοδος για την ερμηνεία των τελευταίων επεισοδίων στο βιβλίο της Γενέσεως. Με τη βοήθειά της ο συγγρ. καταλήγει ότι το τελευταίο μεγάλο τμήμα του βιβλίου είναι αντίθετα από ό,τι υποστηρίζεται σε διάφορα υπομνήματα το 49,29–50,26, το οποίο έχει τη δομή ενός αντίστροφου παράλληλου μοτίβου. Μέσω αυτής της ανάλυσης οι περικοπές που αφορούν στους τελευταίους λόγους και στο θάνατο του Ιακώβ κι εκείνες με τους τελευταίους λόγους και το θάνατο του Ιωσήφ μπορούν να συσχετισθούν και να παραλληλισθούν. Αυτή η σύγκριση αποκαλύπτει διαφορές αλλά επίσης μία ουσιαστική ενότητα στις τελευταίες επιθυμίες καθενός πατριάρχη. Μολονότι εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε περίπτωση οι τελευταίες τους επιθυμίες κατευθύνονται από μία κοινή πίστη για τη μελλοντική εκπλήρωση της θεϊκής υπόσχεσης ότι η γη Χαναάν θα περιέλθει στους απογόνους του Αβραάμ. Ο Lunn σχολιάζει επίσης τη χρήση από μέρους του αρχαίου συγγραφέα μίας συγκεκριμένης τεχνικής για να δηλώσει ότι η ταφή του Ιακώβ στο σπήλαιο Machpelah ήταν η πρέπουσα. Τέλος εξηγεί γιατί η αφήγηση της ταφής του Ιακώβ καταλαμβάνει τόσο πολύ χώρο έναντι εκείνης της ταφής του Ιωσήφ.
Tan, Kim H., "The Shema and early Christianity", 181-206
Ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα είναι, εάν ο χριστιανισμός προήλθε από τον Ιουδαϊσμό πώς τελικά αντιμετώπισε -αν το έκανε τελικά- την ομολογία για τη μοναδική αληθινή πίστη και πράξη του Ιουδαϊσμού. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι όχι μόνο ο Χριστιανισμός το έκανε αυτό συχνά, όπως βεβαιώνεται από τη συχνή χρήση της Shema στα κείμενα της Κ.Δ., αλλά ότι αυτό το σημείο υπήρξε ένα κεντρικό θέμα της αντιπαράθεσης Εκκλησίας και Συναγωγής κατά τον πρώτο αιώνα. Αποτέλεσε κινητήρια δύναμη στην πρώιμη Χριστιανική θεολογική σκέψη κυρίως όσον αφορά στην κατανόηση του τρόπου που η χριστιανική κοινότητα ήταν μία εσχατολογική κοινότητα και όσον αφορά στην ταυτότητα του Ιησού Χριστού.
Rosner, Brian S., "'Known by God' : the meaning and value of a neglected biblical concept", 207-230
Mολονότι το θέμα του να είναι κάποιος γνωστός στο Θεό είναι μία σημαντική ιδέα στη βιβλική θεολογία, δεν έχει τύχει της προσοχής της βιβλικής ερμηνείας και θεολογίας. Σε αυτό το εισαγωγικό άρθρο γίνεται μία προσπάθεια να τονισθεί η σημασία της, δίνεται ο ορισμός αυτής της ιδέας και παρουσιάζεται η ποιμαντική της λειτουργία στη Βίβλο και στα αρχαία ιουδαϊκά κείμενα. Ο συγγρ. υποστηρίζει ότι το να είναι γνωστός κάποιος στο Θεό σημαίνει περίπου τα εξής τρία πράγματα: να ανήκει στο Θεό, να τον αγαπά ή να τον έχει εκλέξει ο Θεός και να είναι παιδί ή υιός του Θεού. Λαμβάνοντας υπόψη τις συνάφειες, όπου αυτή η ιδέα απαντά καθώς και το γεγονός ότι το να μην είναι κάποιος γνωστός του Θεού συνδέεται με την προειδοποίηση του Θεού για τιμωρία, η ιδέα συνδέεται με την ταπείνωση, την ανάπαυση και την ασφάλεια. Επίσης ο συγγρ. συζητά το ρόλο που διαδραματίζει η συγκεκριμένη ιδέα στην χριστολογία, ανθρωπολογία και ηθική.
Danylak, Barry, "Tiberius Claudius Dinippus and the food shortages in Corinth", 231-270
Το θέμα της έλλειψης τροφής στην Κόρινθο του μ. 1ου αι. μ.Χ. έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όσους μελετούν την αλληλογραφία του Παύλου με την εκκλησιαστική κοινότητα της πόλης. Τα κείμενα αυτά είναι γεμάτα από λέξεις και εικόνες που συνδέονται με την τροφή και ασχολούνται επίσης με συγκεκριμένα ζητήματα που προέκυψαν μέσα στην κοινότητα και σχετίζονται και πάλι με την τροφή. Αρκετοί σύγχρονοι ερμηνευτές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η φράση "την ενεστώσαν ανάγκην" (1 Κορ 7,26) αναφέρεται στην έλλειψη τροφής που παρουσιάστηκε στην Κόρινθο περίπου στην εποχή που την επισκέφτηκε ο απόστολος Παύλος (51 μ.Χ.). Σκοπός του άρθρου είναι η εξέταση των επιγραφικών μαρτυριών σχετικά με τους αξιωματούχους που ήταν υπεύθυνοι στην πόλη για την διαχείριση των αποθεμάτων σιτηρών (curator annonae) στην Κόρινθο. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην παρουσίαση της καριέρας του Tiberius Claudius Dinippus, ο οποίος υπήρξε curator annonae κατά τα μέσα του 1ου αι. μ.Χ. στην πόλη και γίνεται μία προσπάθεια να εκτιμηθεί η διάρκεια της θητείας του. Ο συγγρ. καταλήγει ότι υπήρχε μία μακρά και κατά καιρούς εμφανιζόμενη έλλειψη τροφής στην Κόρινθο. Ίσως το 51 μ.Χ., όταν ο Παύλος έστειλε τις επιστολές του, μία τέτοια κρίση να ήταν ιδιαίτερα έντονη.
Baum, Armin D., "Semantic variation within the "Corpus Paulinum" : linguistic considerations concerning the richer vocabulary of the Pastoral Epistles", 271-292
Είναι γενική η εκτίμηση ότι το λεξιλόγιο των Ποιμαντικών Επιστολών είναι ουσιαστικά πλουσιότερο από εκείνο των άλλων 10 παύλειων επιστολών. Ωστόσο τα περισσότερα άπαξ λεγόμενα των Ποιμαντικών είναι σημασιολογικά πολύ κοντά στο λεξιλόγιο του υπόλοιπου Corpus Paulinum. Από μία αυστηρά γλωσσολογική άποψη αυτός ο πλούτος μαρτυρεί ότι ο συγγραφέας τους είχε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του για τη σύνταξή τους από ό,τι ο συγγρ. του υπόλοιπου Corpus Paulinum. Τόσο όσον αφορά στη σύνταξη όσο και στη σημασιολογία οι Ποιμαντικές Επιστολές μαρτυρούν μεγαλύτερη συγγένεια προς το γραπτό λόγο από ό,τι το υπόλοιπο Corpus Paulinum, το οποίο συνδέεται περισσότερο με τον προφορικό λόγο. Επομένως το ιστορικό πρόβλημα σχετικά με το συγγραφέα των Ποιμαντικών Επιστολών μπορεί να επιλυθεί με τη βοήθεια των υφολογικών ιδιαιτεροτήτων τους. Ο P.N. Harrison στη γνωστή του μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για υφολογικούς λόγους οι Ποιμαντικές επιστολές δεν πρέπει να είναι έργα του ίδιου συγγραφέα με εκείνον του Corpus Paulinum. Ωστόσο με βάση των συμπερασμάτων της σύγχρονης φιλολογικής έρευνας αυτό το συμπέρασμα δε μπορεί να είναι και τόσο βέβαιο. Πραγματικά άλλα κριτήρια πέρα από τα υφολογικά θα πρέπει θεωρηθούν σημαντικότερα για την επίλυση του προβλήματος.
Baker, William R., "Searching for the Holy Spirit in the Epistle of James : is "wisdom" equivalent?", 293-315
Η έρευνα για το Άγιο Πνεύμα συνήθως σταματά με το άρθρο του Kirk "The Meaning of Wisdom in James: An Examination of a Hypothesis", το οποίο δημοσιεύθηκε το 1969, το οποίο καταλήγει ότι η Ιακώβου χρησιμοποιεί την σοφία "more or less interchangeable with that in which other writers of the New Testament use the concept of the Holy Spirit." Ο συγγρ. του παρόντος άρθρου εξετάζει κατά πόσο η έννοια της σοφίας στην Ιακώβου μπορεί να κατανοηθεί ως ταυτόσημη με την έννοια του Αγ. Πνεύματος στα άλλα κείμενα της Κ.Δ. Το βασικό συμπέρασμα του άρθρου είναι ότι ο Kirk (τον οποίο ακολουθεί ο Davids) σωστά υπογράμμισε τη σπουδαιότητα της έννοιας της σοφίας για το συγγρ. της Ιακώβου, συχνά όμως παρέβλεψε τη σημαντική σχέση που υπάρχει με την παράδοση για τον Ιησού και υπερτόνισε τη σχέση με τα παύλεια κείμενα. Ο προσανατολισμός της Ιακώβου προς τη σοφία δε λαμβάνει υπόψη τη διδασκαλία περί Αγίου Πνεύματος του Παύλου και των άλλων κειμένων της Π.Δ. Η περί σοφίας διδασκαλία της Ιακώβου βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη σοφιολογική γραμματεία της μετάφρασης των Ο΄ και στην παράδοση για τον Ιησού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου