Alexander Izuchukwu Abasili, "Was it Rape? The David and Bathsheba Pericope Re-examined", 1-15
Σε αυτό το άρθρο λαμβάνεται υπόψη η ακαδημαϊκή συζήτηση για το κατά πόσο ο Δαυίδ βίασε τη Βηρσαβεέ κι εξετάζεται εκ νέο η ενότητα 2 Σαμ 11-12. Αξιοποιώντας την αφηγηματική ανάλυση ο συγγραφέας επανερμηνεύει τα κεφ. 2 Σαμ 11-12 έχοντας υπόψη τον εβραϊκό βιβλικό ορισμό για το βιασμό. Αυτή η νέα προσέγγιση αποκαλύπτει ότι κάποιες από τις αντικρουόμενες απόψεις των εξηγητών οφείλονται στην υιοθέτηση του σύγχρονου ορισμού για το βιασμό κατά την ερμηνεία της αφήγησης των 2 Σαμ 11-12. Ο συγγραφέας αμφισβητεί από τη μία τη βάση επάνω στην οποία στηρίχθηκαν εκείνοι οι ερμηνευτές που υποστηρίζουν ότι ο Δαυίδ βίασε την Βηρσαβεέ. Κάνουν λόγο για ένα βιασμό με τη βιβλική σημασία ή χρησιμοποιούν μία σύγχρονη αντίληψη για το βιασμό για να κρίνουν μέσω αυτής την εβραϊκή Βίβλο; Από την άλλη, διαφωνεί με εκείνους τους ερευνητές που κατηγορούν την Βηρσαβεέ ότι αποπλάνησε για οποιονδήποτε λόγο τον Δαυίδ.
Aaron Jonathan Chalmers, "A Critical Analysis of the Formula 'Yahweh Strikes and Heals'", 16-33
Στην παρούσα μελέτη ο συγγραφέας εντοπίζει και αναλύει δεκατρία παραδείγματα της φράσης "ο Γιαχβέ χτυπά και θεραπεύει" ή "ο Γιαχβέ χτυπά και έχει έλεος", που απαντούν στην Π.Δ. καθώς κι ένα ανάλογο παράδειγμα από την Ουγαρίτ, όπου ο Μαρδούχ είναι το υποκείμενο (R.S. 25.460). Επισημαίνονται οι διάφοροι τρόποι με τους οποίους αυτή η φράση χρησιμοποιείται, μεταξύ των οποίων κι εκείνη που αποτελεί τη βάση για τον αίνο της θεότητας, ως η εξήγηση γιατί θα πρέπει να γίνει δεκτή η τιμωρία του Θεού και να την υπομείνει κανείς αγόγγυστα, ως ένας τρόπος κατανόησης της παρούσας κατάστασης του έθνος και / ή για γίνει μία πρόρρηση για το μέλλον κι ως ένας τρόπος για να δηλωθεί η υπέρτατη δύναμη της θεότητας. Τέλος, εξετάζεται το θέμα του Sitz im Leben της διατύπωσης κι ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η φράση πιθανόν άρχισε να υπάρχει μέσα στη συνάφεια των οικιακών τελετών ίασης και ιδιαίτερα ως μέρος του άσματος / προσευχής που ακολουθούσε την ανάρρωση από την ασθένεια, προτού περάσει στους προφητικούς, λατρευτικούς και σοφιολογικούς κύκλους.
Cynthia Edenburg, "Notes on the Origin of the Biblical Tradition Regarding Achish King of Gath", 34-38
Στην πρώιμη βιβλική παράδοση ο βασιλιάς της Γαδ ήταν πιθανόν ανώνυμος. Αργότερα δανείστηκε το όνομα Αχίς, ένα μη σημιτικό όνομα του πολύ γνωστού βασιλιά της Εκρών κατά τον 7ο αι. ώστε να δοθεί έμφαση στην "ετερότητα" της φιλισταϊκής κυριαρχίας στα χρόνια του Δαυίδ.
Matthijs J. de Jong, "Biblical Prophecy—A Scribal Enterprise. The Old Testament Prophecy of Unconditional Judgement considered as a Literary Phenomenon", 39-70
Στην καρδιά των βιβλικών προφητικών βιβλίων βρίσκεται η επανερμηνεία της προηγούμενης προφητικής κληρονομιάς. Αυτή η κληρονομιά βεβαιώνει την προφητική δραστηριότητα στον Ισραήλ και στον Ιούδα - ένα είδος προφητείας η οποία έμοιαζε κατά πολύ την προφητική και μαντική δραστηριότητα που απαντά κι αλλού στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. Πρόκειται όμως τώρα για γραπτή πρόσληψη, αναθεώρηση και ανάπτυξη αυτής της αρχαιότερης κληρονομιάς η οποία οδήγησε στη γέννηση της "βιβλικής προφητείας" κι προκάλεσε την ανάπτυξη των προφητικών βιβλίων. Σε αυτή τη διαδικασία της επανερμηνείας οι "προφήτες" απομακρύνθηκαν από το χώρο της μαντείας. Έγινας μεμονωμένες μορφές, αντίθετες προς την κοινωνία, που ορίζονταν στην αποστολή τους από τον Γιαχβέ για να μεταφέρουν το μήνυμά του για την άνευ προϋποθέσεων ολοκληρωτική καταστροφή. Μέσω του "μηνύματός" τους εξηγούνταν τα καταστροφικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στον Ισραήλ και στον Ιούδα (ex eventu) ως αποτέλεσμα της θεϊκής οργής. Αυτή ήταν στην πραγματικότητα η συνηθέστερη εξήγηση για τις καταστροφές η οποία απαντά στον κόσμο της αρχαίας Εγγύς Ανατολής.
Sun-Jong Kim, "The Group Identity of the Human Beneficiaries in the Sabbatical Year (Lev 25:6)", 71-81
Σύμφωνα με το νόμο για το σαββατικό έτος στο Λευιτικό η γη του Ισραήλ μπορεί να μην καλλιεργηθεί για ένα χρόνο μετά από έξι χρόνια καλλιέργειας (Λευιτ 25, 2-5). Κατά η διάρκεια αυτού του σαββατικού έτους οι άνθρωποι μπορούν να τρώνε χωρίς να καλλιεργούν τη γη (Λευιτ 25, 6). Αν λάβουμε υπόψη ποιες ομάδες ευνοούνται από αυτόν το νόμο, παρατηρούμε ότι σε αυτές συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο Ισραηλίτες αλλά και μη Ισραηλίτες. Έτσι προκύπτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα: αυτοί οι ευνοούμενοι από το νόμο συναπαρτίζουν ένα ιδιαίτερο κοινωνικό θεσμό ή είναι κοινωνικές κατηγορίες που επιλέγονται εκείνη τη στιγμή από τον συγγραφέα; Στην παρούσα μελέτη διατυπώνεται μία υπόθεση όσον αφορά στην ταυτότητα της ομάδας των ευνοούμενων από το νόμο για το σαββατικό έτος.
Emmanuel Mastéy, "A Linguistic Inquiry Solves an Ancient Crime: Re-examination of 2 Samuel 4:6", 82-103
Στο 2 Σαμ 4 περιγράφεται η δολοφονία του Ish-Bosheth, του τελευταίου διαδόχου του Σαούλ από τους δύο αξιωματικούς του. Ο στίχος θεωρείται γενικά προβληματικός από γλωσσικής και φιλολογικής άποψης. Οι παραδοσιακοί Ιουδαίοι υπομνηματιστές προσπάθησαν να επιλύσουν το πρόβλημα του κειμένου κάνοντας συντακτικές συμπληρώσεις. Η μετάφραση των Ο΄ παραδίδει εδώ μία διαφορετική ιστορία, την οποία υιοθέτησαν οι περισσότεροι ερευνητές ως την αρχική ιστορία. Κάποιοι, ωστόσο, έθεσαν το ζήτημα ότι είναι δυνατό η ελληνική εκδοχή να είναι επίσης μία προσπάθεια επίλυσης των δυσκολιών του εβραϊκού κειμένου. Στο παρόν άρθρο ο συγγραφέας αποπειράται να δείξει ότι ο μασωριτικό κείμενο είναι ακριβές κι απόλυτα κατανοητό. Επιπλέον ρίχνει φως σε όλη τη σκηνή και φέρνει στο προσκήνιο την προσωπική στάση του βιβλικού αφηγητή απέναντι στο Δαυίδ και στη βασιλεία.
Françoise Mies, "«Que sont mes amis devenus?» Note sur Job 13:4", 104-108
Στο Ιώβ 13, 4 μία πραγματική έκφραση με τη σημασία της συκοφαντίας, "κονίαμα ψεύδους" και μπορεί να σημαίνει επίσης "άχρηστοι ιατροί". Δεν υπάρχει κανένα ίχνος του Ρεφαΐμ.
Fanie Snyman, "Reading Psalm 117 against an Exilic Context", 109-118
Ο Ψαλμός 117 είναι ένας πολύ γνωστός και ταυτόχρονα ένας άγνωστος ψαλμός. Είναι πολύ γνωστός, επειδή είναι γνωστός ως ο συντομότερος ψαλμός. Αλλά είναι επίσης άγνωστος, γιατί έχει πολύ λίγο συζητηθεί. Στην παρούσα μελέτη προσφέρεται μία εξήγηση του Ψα 117 και δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην έκταση, σε ζήτηματα κριτικής κειμένου, σε στοιχεία της δομής, στο φιλολογικό είδος, στο κοινωνικό περιβάλλον και στο υλικό της παράδοσης στο οποίο γίνεται αναφορά μέσα σε αυτόν. Υποστηρίζεται ότι ο ψαλμός θα πρέπει να τοποθετηθεί στην εποχή της Αιχμαλωσίας κι όχι στη Μεταιχμαλωσιακή εποχή στην οποία συνήθως τοποθετείται.
W. Dennis Tucker, "Hortatory Discourse and Psalm 96", 119-132
H aνάλυση λόγου εφαρμόστηκε σε αρκετά κείμενα της εβραϊκής Βίβλου, ωστόσο δεν χρησιμοποιήθηκε συχνά στα ποιητικά κείμενα. Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται η θέση ότι ο παραινετικός λόγος στα ποιητικά κείμενα μοιάζει και απηχεί δομές του παραινετικού λόγου που απαντά στο αφηγηματικό υλικό. Συχνά η σειρά των λέξεων και η δομή των στίχων μέσα στην εβραϊκή ποίηση αποδόθηκε στο ποιητικό ύφος. στην ελεύθερη παραλλαγή, στη ρητορική δομή μεταξύ άλλων, όμως αυτή η ανάλυση του Ψα 96 οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σειρά των λέξεων μπορεί να εξηγηθεί στη βάση του λόγου που χρησιμοποιείται στον ψαλμό.
Joyce Willis, "Conversation in the Succession Narrative of Solomon", 133-147
Διαβάζοντας τα 1 Βασ 1-2, τη διήγηση της διαδοχής του Σολομώντος, ο αναγνώστης μένει με μία παράξενη εντύπωση. Από τη μία, στη σημερινή της συνάφεια και μορφή σαφώς επιδιώκει να προσφέρει μία ευνοϊκή εκδοχή της διαδικασίας. Από την άλλη, κανείς να πρέπει να προχωρήσει κάτω από την επιφάνεια αυτης της ιστορίας για να βρει κρυμμένη μία λιγότερο ευνοϊκή εκδοχή. Στην παρούσα μελέτη σημειώνεται ο σημαντικός ρόλος που διαδραματίζουν οι ιδιωτικές συζητήσεις στην ιστορία και υποστηρίζεται ότι μία παλαιότερη εκδοχή της ιστορίας κατασκευάστηκε στο μεγαλύτερό της μέρος από μία ομάδα που ήταν αντίθετη στη δαυιδική μοναρχία και του Σολομώντος ειδικότερα. Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή ένα νέφος καλύπτει τη νομιμότητα του Σολομώντα. Ο Δαυίδ εξαπατήθηκε από τον Νάθαν και την Βηρσαβεέ για να πιστέψει ότι είχε δώσει μία παλαιότερη υπόσχεση ότι θα τον διαδεχθεί ο Σολομώντας. Ο Σολομώντας ανέβηκε στο θρόνο χάρη σε ένα πραξικόπημα του παλατιού. Η Αβισάγ δεν ήταν η παλλακίδα του Δαυίδ και το αίτημα του Αδωνία γι' αυτήν ήταν εντελώς αθώο. Ωστόσο το αίτημά του και η ιδιωτική του συζήτηση με την Βηρσαβεέ αξιοποιήθηκε από τον Σολομώντα και τους υποστηρικτές του για να απομακρυνθούν οι σημαντικοί προσωπικοί αντίπαλοί του.
Takamitsu Muraoka, "Short Note Who lodged at Geba (Isaiah 10:29)?", 148-149
Σε συμφωνία προς το 1QIsaa προτείνεται η διόρθωση "σε αυτό" στο μασωριτικό κείμενο στο Ησ 10, 20.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου